Recensie door Tea van Lierop
Uitgeverij Podium
Uitgeverij Podium
'Ik leid een normaal leven'
Openingszin
Schuld en woede
Waar komt die woede
vandaan, wat heeft haar omgeving nagelaten of gedaan waarom een meisje, jonge
vrouw zo ontspoort? Dit zijn de vragen die opkomen wanneer je de flaptekst
leest. De vader van Lina viert binnenkort zijn tachtigste verjaardag, de
voorbereidingen zijn in volle gang en Lina keert in gedachten terug naar de
periode die achter haar ligt. Je kunt je verleden niet uitpoetsen, ook Lina
niet, ze vindt dat ze een daad moet stellen. Om te weten wat er in haar jeugd
gebeurd is gaat Lina terug naar vroeger en hoe zij moest knokken om aan de
verwachtingen van haar vader te voldoen. Het verhaal is autobiografisch, de
auteur heeft de namen en situaties aangepast.
Eenentwintig centimeter
Hugo Hersenvoort heeft een goedlopend restaurant in Den Haag, hij stelt hoge eisen aan zichzelf, het personeel en aan zijn dochter Lina. Een moeder is niet in beeld, zij wordt terloops genoemd in het boek, maar we komen bijna niets van haar te weten. Het jonge meisje helpt mee in de zaak, ze kan goed afwassen volgens haar vader, hij noemt haar konijntje. Vader heeft wisselende contacten, vrouwen komen en gaan, wanneer zo'n vrouw 's avonds de restaurantkeuken binnenkomt, mag Lina alvast naar huis lopen, alleen:
'Maar de straat was
altijd nog lichter dan ons huis, waar ik in het donker naar binnen moest
stappen, de trap op moest rennen, de gang door, en pas daar, aan het einde van
de gang, zat de lichtschakelaar. De angst die ik voelde vanaf de voordeur. Het
rennen naar de keukenla waar ik het keukenmes al had klaargelegd. Met dat mes
zou ik alle inbrekers aanvallen. Papa had gezegd dat eenentwintig centimeter
ideaal was voor alle stukken vlees, ook mensenvlees.'
Op kamers
Op de dag dat Lina
vijftien wordt krijgt ze van haar vader een nieuwe woonplek cadeau, een kamer.
Even leuk inrichten en klaar is Lina. Of ze het niet leuk vindt, nee het grijpt Lina
aan, ze wil helemaal niet en hoopt nog dat haar vader een grap uitgehaald
heeft. Hoe ze zich in haar eentje moet redden op die kamer is een raadsel, hoewel
vader beweert dat alles gewoon door zou gaan, ze was altijd heel vrij opgevoed
en school ging ook als voorheen.
Dat dit niet vanzelf gaat, blijkt uit het vervolg. In een stijl, die bijna kil aandoet doet Lina verslag van
haar leven zoals ze dat leidt in haar uppie. Lang blijft ze niet alleen, er
zijn altijd wel figuren die zich willen ontfermen over een jong meisje. De
bedoelingen zijn niet altijd even zuiver en we krijgen het hele verloop bijna
filmisch voorgeschoteld. Over de hulpverleners zegt ze dit:
'Ook al vertrouwden die
hulpverleners elkaar niet, die brieven (van Lina's vader tvl) gaven
ze aan elkaar door en ik haatte ze om hun triomfantelijkheid en hun
zelfgenoegzaamheid en hun weke ogen en die slappe slahandjes van ze waarmee ze
niet eens een dik stuk grijsrood koeienvlees met een vleeshamer konden
bewerken. Sterker nog, dat durfden ze niet eens, die vegetarische
selderijstengels.'
Rick
Haar beschermer en
geliefde heet Rick, hij wijdt haar in en daarmee komt ook Lina het criminele
circuit binnen. Die kamer heeft ze niet meer nodig, voortaan leven ze in hotels
en wanneer het geld op is zien ze wel hoe ze aan hun kostje komen. Tenslotte
heeft Rick een redelijk uitgebreid netwerk en hij vindt altijd wel weer een
klusje. Het klinkt allemaal vrij romantisch, maar dat is het niet, hoewel Rick
wel erg lief is voor Lina. De lezer krijgt een inkijkje in dit ongeregelde leven dat zich afspeelt in het criminele milieu, zo zijn er allerlei regels en afspraken nodig wanneer je samen 'op pad' gaat.
Stijl
De zeer compacte, wat
afstandelijke stijl geeft een beeld van een vrouw die steeds meer agressie
verzamelt. Als meisje gebruikte ze al geweld, dit zat er al vroeg in.
Beangstigend om te zien hoe de spanning langzamerhand opgebouwd
wordt. Het duo moet een keer tegen de lamp lopen, daarna wordt het
dramagehalte flink opgevoerd. Die woede blijft zich samenballen, ook
wanneer ze haar leven weer een beetje onder controle begint te krijgen.
Hoe?
Tijdens het lezen komen de
vragen spontaan op. Er is onduidelijkheid over de moeder, waarom is ze uit
beeld en wat is er met de vader aan de hand. Kan er geen hulp gezocht worden
voor Lina, is er geen andere familie die iets kan regelen, is er op school
niemand die even flink aan de bel kan trekken? Op de een of
andere manier weet ze uiteindelijk een opleiding te volgen en
een baan te vinden. Ook is er een man in het spel, daarmee lijkt het iets
te worden.
Conclusie
De omslag van het boek
toont een een meisjesfiguur met een hoofd dat vergeleken bij
haar gekrompen lichaam erg groot is. Krimp is ook de titel
van het boek, dit begrip komt een aantal keren terug in het
verhaal. Ook het mes dat getoond wordt komt terug in het
boek. Het is een schrijnend verhaal, heel compact
verteld, waarbij in ogenschouw moet worden genomen dat het
Lina's verhaal is, haar waarneming, haar waarheid. Antwoorden op
de vragen zullen we niet krijgen, wat blijft is het verhaal van een meisje dat
ontspoort door omstandigheden en haar leven ogenschijnlijk op de rit krijgt.
Over de auteur
Justine le Clercq
(1967) debuteerde in 2011 met haar lovend ontvangen roman De roemlozen.
Met de verhalenbundel Wegens geluk gesloten verstevigde
ze haar reputatie als schrijver van slices of life. Le Clercq organiseert
kunstexposities en is bestuursvoorzitter van My Red Light. Het idee voor Krimp ontstond
in 2014 na de klopjacht op het misdaadduo Enise B. en Antonio
van der P. Via haar fictieve lotgenoot Lina doorzoekt Le Clercq haar eigen arrestatie
in 1989, die uitmondde in een eeuwig durende schuld.
Bibliografie
2011 De roemlozen (roman)
2013 Wegens
geluk gesloten (verhalen)
2017
Krimp (roman)
Titel: Krimp
Auteur: Justine Leclercq
Uitgever: Podium
ISBN: 9789057598746
Genre: literatuur
Pag.: 154
Verschenen: oktober 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.