Recensie door Tea
van Lierop
Uitgeverij Nobelman
Moeder-dochterrelatie
op scherp
Een vrouw op
zoek naar antwoorden op levensvragen legt haar ziel en zaligheid
bloot aan het papier met de bedoeling helder te maken wat er zich
afspeelde in haar leven dat haar zo uit balans brengt. Een toevallige
samenloop van omstandigheden brengt haar in contact met een man met
een luisterend oor die haar aanzet tot schrijven. Schrijven aan deze
man brengt orde in haar gedachten.
Een mens kan zich
lang aanpassen aan een situatie. Maar bij de allerbelangrijkste
gebeurtenissen kunnen gevoelens op scherp komen te staan. Dit is
precies wat er gebeurt wanneer Johanna bevalt van haar eerste kind en
haar moeder zich op een onaangename manier opdringt aan het jonge
gezinnetje. Hoogst beledigd verlaat ze het pand met de woorden ‘Dan
niet’ wanneer het haar duidelijk wordt dat ze niet welkom is op de
allereerste dagen. Het blijkt het begin van een lange zoektocht hoe
het zover heeft kunnen komen. Na vijftien jaar trekt Johanna zich een
maand terug op Texel en gaat terug in het verleden. Door flashbacks
komt haar jeugd in beeld. Ondanks de op het oog een gelukkige jeugd
(wanneer je alles hebt zeur je niet, zo ging dat) kon de band met de
moeder niet groeien. Maar natuurlijk was de relatie niet goed, dat
komt uit de verhalen naar voren. Johanna was het kind ‘waarnaar je
geen omkijken had’, in tegenstelling met haar zusje en broertje.
In een toegankelijke
schrijfstijl met korte hoofdstukken wordt duidelijk hoe Johanna haar
kindertijd beleefde en wat er op haar afkwam. Dat moeder niet het
type is dat met een kopje thee wacht tot je thuiskomt van school
wordt al snel duidelijk, net als de turbulente relatie tussen vader
en moeder. Vader is de steunpilaar in het gezin en probeert zo goed
mogelijk te laveren tussen de buien van moeder. Op moeders verjaardag
is de spanning te snijden:
‘Tot zover gaat alles goed. We hebben gezongen, lang-zal-ze-leven, niet eens zo erg vals, en ze kijkt vrolijk. Papa is nooit zenuwachtig, gek genoeg. Hij weet nog niet dat de kans groot is dat hij het weer verkeerd doet. Of hij vergeet het gewoon elk jaar.’ (blz. 29)
Doordat de roman in
de ik-vorm geschreven is raak je als lezer al snel betrokken bij het
hoofdpersonage. Natuurlijk lezen we alleen haar versie en nemen die
als betrouwbaar aan hoewel dat helemaal niet hoeft te zijn, maar door
de manier waarop ze zichzelf niet spaart lijkt het zeker
geloofwaardig.
Het thema, het
zoeken naar een veilig thuis en vooral een liefdevolle moeder, leent
zich voor mooie associaties. Het eiland waar Johanna zich terugtrekt
is een uitgelezen plek om de diepste krochten van de herinneringen op
te zoeken, je kunt er niet vandaan of je belandt in het water,
vruchtwater zo je wilt. Op hetzelfde thema borduurt haar eigen
bevalling voort, Levi zal geboren worden in een weldadig bad. Dat dit
anders afloopt lijkt bijna een voorteken. Binding en loslaten loopt
als een rode draad door de roman. Niet alleen met de moeder en de
kinderen, ook in relaties speelt het thema een rol. Kun je jezelf
overleveren aan een ander en zo niet, ligt het dan aan de partner of
aan jezelf? Deze vragen rijzen op tijdens het lezen van dit boek en
door de openhartigheid van de hoofdpersoon, mede door innerlijke
monologen, lijkt Johanna geen vreemde meer voor de lezer. Sterker
nog, het lijkt of wij haar beter kennen dan haar eigen moeder.
‘Mensen vinden me extravert, spontaan, en het rare is, dat ben ik ook. Maar ik worstel vaak met het ‘binnenkant-buitenkant-syndroom’ zoals ik dat ooit, zittend bij de kapper, duizelig van de vele spiegels waarin ik leek te verdwijnen, bedacht: dat ik mezelf vaak alleen maar van buitenaf kan waarnemen.’ (blz. 38)
De plot ontwikkelt
zich traag als kabbelend water en tot het einde is nog niet helemaal
duidelijk welke kant het opgaat. De spanning word opgebouwd en de
afloop past bij het boek. Het verhaal dat Johanna vertelt over haar
verleden is een mooi voorbeeld van een raamvertelling, Philip, de man
met het luisterend oor, is haar redder, haar gids. Alweer zo’n mooi
klassiek element dat zorgt voor afwisseling in dit boek dat niet
alleen kommer en kwel laat zien, maar ook de lichtpuntjes zodat het
een evenwichtig verhaal geworden is. Lees deze roman als een
ingetogen verhaal vol zelfreflectie en compassie.
De auteur
Margriet Veldhuis is
copywriter, redacteur, journalist. Ze studeerde Nederlands in
Groningen, is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Amsterdam.
Dan Niet is haar eerste roman.
Margriet Veldhuis
studeerde Nederlands en Kunst en Kunstbeleid aan de Rijksuniversiteit
Groningen. Na een baan als adviseur fondsenwerving in de
kunstensector, ging ze werken in het boekenvak: eerst bij de CPNB en
daarna als communicatiemedewerker bij VOB Boek en Media-academie.
Daar volgde ze zelf ook diverse cursussen waaronder redactie,
eindredactie en uitgeverij. Vervolgens kwam ze terecht bij een
reclamebureau als tekstschrijver, waar ze tien jaar in dienst bleef.
Sinds 2010 is ze freelance tekstschrijver voor diverse
opdrachtgevers (bron)
Titel: Dan niet
Auteur: Margriet
Veldhuis
ISBN: 97894917377527
Uitgever: Uitgeverij
Nobelman
Pag.: 184
Genre: fictie
Verschenen: februari
2020
Mooie recensie! Dat van dat badwater/vruchtwater/eiland had ik nog niet zo bedacht, goeie.
BeantwoordenVerwijderenVerder vraag ik me af hoeveel uit het boek autobiografisch is. Hoe dan ook, mooi debuut, zeker omdat het gelukt is om tussen het schrijnende door ook veel humor gebruikt wordt. Een keer zelfs kippenvel bij mij, dat heb ik niet snel bij een boek.