Uitgeverij Meulenhoff
'Aristos Achaion!’
(De beste
der Grieken)
Wonderschone hervertelling van
Homerus' Ilias
Wanneer je Ilias hoort
denk je aan de beginregel van de verzen van Homerus 'Zing, godin, over de wrok van Achilleus van Peleuss'. Net als in
Ilias, het epos waarin Homerus een deel beschrijft van de tienjarige Trojaanse
oorlog, is Achilles het hoofdpersonage en held in Een lied voor Achilles. De naam Ilias is ontleend aan Ilios of
Ilion, de oude, Griekse naam voor Troje, deze stad lag in Klein-Azië aan de
noordwestkust van Anatolië.
De auteur van het boek, Madeline Miller, heeft tien
jaar gedaan om het boek te schrijven.
De mythologische verhalen werden met de paplepel ingegoten, haar
moeder las voor uit Ilias en andere Griekse
mythen. De liefde voor de levensechte personages was geboren en werd later
gevoed door haar leraar Latijn. Aan het einde van haar studie klassieke talen
kreeg ze het idee zelf een verhaal te vertellen over de personages.
Banneling
Het verhaal wordt verteld
door Patroclus, een jonge prins die na een misstap verbannen
wordt naar het piepkleine staatje Phthia.
Hier
zwaaide Peleus de scepter. Hoewel deze zelf niet
goddelijk was, verkreeg hij door zijn slimheid, moed en
schoonheid de zeenimf Thetis als vrouw.
Haar enige kind was Achilles. Patroclus voelt
bewondering voor Achilles:
'Alleen daar zag ik
Achilles. Hij bracht zijn dagen anders door, prinselijker. Ze waren gevuld
met verplichtingen waar wij buiten stonden. Maar hij at altijd met ons, steeds
aan een andere tafel. Zijn schoonheid was in de enorme zaal als een vlam,
helder en levendig, waar ik tegen wil en dank steeds naar keek. Zijn mond was
een volslanke boog, zijn neus een aristocratische pijl. Als hij zat,
raakten zijn ledematen niet in een kluwen verwikkeld, zoals die van mij, maar
ze arrangeerden zich met een perfecte élégance, alsof hij model zat voor een
beeldhouwer. Zijn opmerkelijkste eigenschap was dat hij niet de hele tijd mooi zat te
wezen. Hij nam geen poses aan en trok geen pruillipjes, zoals veel knappe
kinderen.'
De
twee jongens groeiden samen op. Hun vriendschap werd hecht en de
aantrekkingskracht werd grote naarmate ze wat ouder werden, naar meisjes
taalden ze niet. Thetis was een
bijzonder wrede, onaangename vrouw en probeerde de twee uit
elkaar te drijven, ze hield niet van stervelingen.
Chiron
De ontluikende vriendschap wordt schitterend verteld. De bewondering van Patroclus voor
Achilles, wanneer hij ziet hoe goed getraind hij omgaat met wapens,
doet Patroclus verlangen naar een gevecht, maar Achilles moet overgehaald
worden, hij weigert. De krachtmeting die hierop volgt is bepalend voor de rest
van hun vriendschap.
Het is heel moeilijk de prachtig beschreven sfeer weer te geven. Of het nu gaat om beschouwingen van het dagelijks leven, het gevoel dat Patroclus bekruipt wanneer hij Achilles bekijkt tijdens het bespelen van de lier. Alles wordt zo beeldend beschreven, dat je erg dichtbij de personages komt.
Omstandigheden dwingen de
jongens een tijdlang te verblijven in de grot van Chiron,
een centaur. Wanneer de twee plaats mogen nemen op zijn rug wordt verteld
waar ze steun mogen zoeken en waar beslist niet, niet met benen persen en niet
aan me rukken! Zo praktisch en logisch, alsof deze wezens echt bestaan hebben.
Chiron is een wijs
man, hij geeft les. Zijn woning ligt op de Pelion, onderweg
wijst hij dingen aan zoals de berg Othrys, een riviertje dat de Apidanus voedt,
bijzonderheden over cipressen.
Deze geleerde geeft
hen zijn kennis door op het gebied van geneeskunde, spoorzoeken,
overleven in de natuur en het bereiden van de
maaltijd. Als prinsen leerden ze dit soort vaardigheden niet.
L'Éducation d'Achille par le centaure Chiron (Achilles wordt door de centaur Cheiron opgeleid) van Jean-Baptiste Regnault, 1782, Louvre, Parijs, Frankrijk |
Helena
Het verhaal vraagt
om wat tempo, want uiteindelijk moet Troje overwonnen
worden. Wat was de aanleiding ook al weer?
O ja, Helena van
Sparta, de vrouw van Menelaos, was geschaakt door
Paris, een Trojaan. Om haar te wreken roept Menelaos alle
helden en koningen van Griekenland op om te strijden tegen Troje. Zo
ook Achilles en Patroclus, de laatste niet zozeer omdat hij
koning of held is, maar omdat hij een eed afgelegd
had. Patroclus was één van de mannen die meedongen naar de hand van Helena, dat was nog voor hij verbannen was naar Phthia. Helena was de dochter van
Tyndareüs, Koning van Sparta.
Haar moeder Leda zou gegrepen
zijn door, als zwaan vermomde, Zeus. Na negen maanden
bracht zij twee tweelingen voort: Clytaemnestra en Castor, van haar
sterfelijke echtgenoot; en Helena en Castor van Zeus.
De dag
dat Patroclus zich meldde als vrijer, hij was pas
negen, zou hij niet snel vergeten. Het koninklijke vertrek
was rijk versierd en er waren honderden mannen gekomen
om naar Helena's hand te dingen. Beladen met de mooiste
geschenken probeerden zij in de gunst te komen. Onder de
gegadigden waren koningen en prinsen, maar ook zonen en kleinzonen van
goden. Over een aantal waren liederen geschreven. Er waren
klinkende namen bij zoals Philoctetes, vriend van Hercules, die in het
bezit was van Hercules' beroemde boog. Ook Menelaüs en
Agamemnon, zonen van Atreus, Odysseus en Ajax, zoon van Telamon waren
van de partij. Uiteindelijk werd besloten dat
Helena zelf mocht kiezen, dat alle anderen
een eed zouden afleggen om Helena's keuze te
respecteren en dat zij haar echtgenoot zouden verdedigen tegen iedereen
die probeert hem van haar af te nemen. Menelaüs wordt haar
echtgenoot.
Voordat alle
strijdkrachten per schip aangekomen waren in de buurt van Troje, de kampen
opgeslagen en er echt gestreden werd,
was er al heel wat gebeurd. De strategie
van de Grieken bestond uit een fiks aantal omtrekkende
bewegingen om al plunderend het omliggende
gebied van de stad te belegeren. Iedereen die zich verzette
werd vermoord, de rest werd lijfeigene, je beroofde hen van alle voedsel en
gijzelde hun dochters en vrouwen om loyaliteit af te dwingen. Een
uitputtingsslag dus, de stad zou geen bevoorrading meer krijgen en zouden hun
poorten moeten openen
De buit van de plundering
werd eerlijk verdeeld, zo kwam het meisje Briseïs onder de hoede van
Achilles en Patroclus. De auteur heeft het gedeelte waarin het meisje
langzamerhand bevriend raakt met de twee jongens erg mooi beschreven, zij leert hun taal en neemt Patroclus mee op zoek
naar geneeskrachtige kruiden. Plaats voor lichamelijke liefde is er niet, de jongens hebben
elkaar.
Na de omtrekkende
bewegingen wordt
het tijd voor de aanval. Patroclus mag, na veel
aandringen, mee naar het slagveld en zich achter de schitterend uitgedoste
Achilles opstellen.
'Prins Achilles, zoon van
koning Peleus en de godin Thetis. Aristos Achaion!’
Bij wijze van antwoord
veranderde de lucht. Helder zonlicht brak door de wolken en stroomde over
Achilles, rolde over zijn haar en rug en huid en veranderde hem in goud. Hij
leek opeens groter, en zijn tijdens de reis verfomfaaide tuniek werd
gladgestreken totdat ze glom, wit en proper als een scheepszeil. Zijn
haar pakte het licht als een kleurrijke vlam.'
Achilles Lamenting the Death of Patroclus (1855) by the Russian realist Nikolai Ge |
Om
niet teveel prijs te geven worden de stappen wat
groter. De eer, de eed en de
voorspellingen zijn belangrijke thema's in het verhaal. Wanneer
de eer geschonden wordt en zeker van iemand zoals Achilles, kan dat resulteren
in een serieuze strijd, dat is precies wat er gebeurde tussen Achilles en
Agamemnon. Lees verder wat de gevolgen zijn van die twist,hoe verdrietig het is een geliefde te moeten missen, of een voorspelling
uitkomt en hoe mooi de
gebeurtenissen opgetekend worden. Madeline Miller heeft een schitterend verhaal
geschreven, Robert Neugarten zorgde ervoor dat het ook in het Nederlands een
fijn leesbaar boek is geworden.
Titel: Een lied voor
Achilles
Oorspronkelijke titel: The
song of Achilles
Vertaling: Robert Neugarten
Uitgever: Meulenhoff
ISBN: 9789460233692
Pag.: 368
Genre: fictie
Verschenen: oktober 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.