Uitgeverij Bananafish
Een onmogelijke
liefde
'Het jachtgeweer' is een boekje uit de Schwoblijst. Een raamvertelling, waarin brieven worden geschreven door drie
verschillende vrouwen, te weten; Shōko,
Midori en Saiko. Alle drie schrijven ze onafhankelijk van elkaar hun
overpeinzingen over een groot geheim aan Jōsuke
Misugi. Zo héél geheim blijkt het
overigens uiteindelijk niet te zijn.
Een naamloze ik-verteller krijgt de vraag een gedicht te schrijven
voor het tijdschrift van een jagersvereniging. Hij schrijft een prozagedicht
genaamd 'Het jachtgeweer'.
Onderwerp is een jager die hij die winter de Amagi-berg heeft zien opklimmen, zo gefascineerd
door zijn tred en verschijning, dat hij de wens voelt om ook op die manier te
lopen. Dan ziet hij in gedachten echter niet de berg die de jager opgaat, maar
een witte, droge rivierbedding die hij achter zich laat.
Een aantal weken na het verschijnen van het gedicht krijgt
hij een brief van de hem onbekende Jōsuke
Misugi die schrijft het gedicht in
het jagersblad te hebben gelezen en er emotioneel door werd geraakt. Hij heeft
zichzelf herkend in het gedicht en vraagt de dichter om drie brieven, die hij
heeft gekregen, te lezen.
Shōko
schrijft haar oom Jōsuke nadat ze, een dag voor het overlijden van haar moeder,
stiekem haar dagboek heeft gelezen, waardoor ze nu weet dat hij een geheime
relatie heeft gehad met haar moeder. Ze wil met haar brief bewerkstelligen dat oom
Jōsuke op de hoogte zal zijn van haar gevoelens van droefheid. Ze is er van
overtuigd dat alleen zij weet heeft van deze geheime relatie.
'Eigenlijk had ik het soort brief willen schrijven waardoor u na hem gelezen te hebben met de pijp in uw mond naar buiten zou willen gaan, maar dat lukt me eenvoudig niet. Ik heb dit punt al zo vaak bereikt, en ik heb ik weet niet hoeveel vellen briefpapier verpest. Dit was mijn opzet niet. Ik wilde u alleen eerlijk uitleggen wat mijn gevoelens nu zijn, zodat u die kunt begrijpen. [...] Het is de droefheid die over me heen spoelt, zoals op een winderige dag de schuimkoppen in de zee bij Ashiya van alle kanten op je af komen, en dat brengt me in verwarring.'
Midori
vertelt haar man op een kille en afstandelijke manier per brief dat ze van hem
scheiden wil, omdat ze al die tijd heeft geweten dat hij een relatie had met de
vrouw die ze altijd als haar oudere zus beschouwde.
Haar kijk op haar man
loopt niet over van begrip en ze vertelt hem in klare taal dat ze hem in wezen
minacht.
'Je hebt in je leven zelden of nooit eenzaamheid gekend. Je bent zeker niet iemand die in zijn eentje zal gaan zitten kniezen. Je mag af en toe verveeld kijken, maar zielig kijken doe je nooit. Je hebt een merkwaardige kijk op alles, en je bent er heilig van overtuigd dat jouw kijk altijd de juiste is. Dat mag jij zelfvertrouwen noemen, maar als ik je zo bezig zie bekruipt me soms de lust om je hard door elkaar te rammelen. Kortom, voor een vrouw ben je niet om te verdragen. Je bent een saaie piet, het soort man op wie het nauwelijks de moeite waard is verliefd te worden.'
Vlak voor haar dood schreef Saiko de laatste brief,
zijn minnares van de afgelopen 13 jaar. Zij vertelt hem haar gevoelens en die
blijken bijzonder verrassend te zijn.
'Opeens was het of al die onsamenhangende gevoelens in mijn lichaam een bloem lieten ontluiken en wist ik hoe gelukkig een vrouw kan zijn als ze wordt liefgehad.Ik heb mezelf er nooit toe kunnen brengen om het mijn man te vergeven dat hij me vroeger ontrouw is geweest, maar mijn eigen overspel vergaf ik mezelf maar al te gauw.'
Deze raamvertelling is
voor het overgrote deel ook een brievenroman. Het is prachtig om in de
afzonderlijke brieven het eigen karakter en intonatie van de afzender te
proeven. De drie vrouwen laten zien hoe ze zich emotioneel voelen. Ook de blik op Misugi zelf verandert en hij is uiteindelijk de grote verliezer.
Door elke brief schijnt
het licht vanaf een andere kant op de geheime relatie en komt er via mooie metaforen steeds een extra
stukje van de puzzel tevoorschijn.
Doordat alle brieven
vanuit een eigen perceptie zijn geschreven, krijg je als lezer meer informatie,
dan de briefschrijvers zelf hebben. Hierdoor wordt de spanning langzaam
opgebouwd en krijg je als lezer de kans om het ware verhaal te creëren.
De brievenschrijvers
lijken de personificatie van droomsymbolen te zijn - een geïdealiseerde
en symbolische voorstelling of persoonlijkheidstype dat in het onderbewustzijn
aanwezig is.
En.....niet te vergeten.......dan hebben we ook de dichter nog!
Heel fijntjes, helder en
fris in taalgebruik, ontrolt langzaam, op een afgewogen manier, het subtiele verhaal
over liefde, eenzaamheid en de dood. Een klein boekje in je handen, maar met een
geweldige inhoud die nog lang blijft nazinderen. Ik heb het boek tweemaal gelezen en dat zal ik zeker nogmaals doen, omdat er elke keer weer iets tevoorschijn komt waar ik eerst overheen heb gelezen. Jammer dat het zo dun is.
Laat je vooral niet weerhouden door de schreeuwerige cover, want dit is werkelijk een prachtige klassieker. Een
Japanse parel! Het heeft absoluut mijn nieuwsgierigheid gewekt naar de novelle Stierensumo
Achterin de novelle staat
een verklarende lijst noten van de Japanse woorden, begrippen en gebeurtenissen die in
de tekst niet worden uitgelegd.
Auteur
Yasushi Inoue (1907 - 1991) was een Japanse schrijver van poëzie, essays, korte fictie en romans. Hij schreef met 'Het jachtgeweer' zijn debuut in 1949
en brak daar meteen mee door. Daarvoor was hij werkzaam als journalist en
literair recensent. Zijn tweede werk is 'Stierensumo',
dat meteen daarna uit is gekomen. Inoue ontving daarmee de Akutagawa-prijs voor nieuw talent. Bij Uitgeverij Bananafish zal het tweede werk dit jaar in mei
verschijnen.
In 1976 heeft de auteur de
Japanse Orde van Culturele Verdienste
gekregen - een ridderorde voor schrijvers, kunstenaars en onderzoekers.
Van Inoue wordt wel gezegd
dat hij de grootste Japanse schrijver is waarvan je nog nooit hebt gehoord.
Titel: Het jachtgeweer
Oorspronkelijke titel:
Ryōjū
Auteur: Yasushi Inoue
Vertaling: Jacques
Westerhoven
Voorwoord: Ivo Smits
Pagina's: 64
ISBN: 9879492254177
Uitgeverij Bananafish
Verschenen: januari 2018
Oorspronkelijk verschenen
in 1949
Na het lezen van 'Norwegian wood' van de veel geprezen Haruki Murakami was ik niet echt meer genegen om een andere Japanse schrijver te proberen. Deze vooringenomenheid beperkt mij natuurlijk. Want één schrijver, die mij persoonlijk niet aanspreekt, is natuurlijk niet representatief voor alle schrijvers in het land van de rijzende zon. Daar ben ik mij van bewust. Totdat ik laatst de Japanse novelle 'Het jachtgeweer' onder mijn neus kreeg met de boodschap om dit pareltje te lezen. En als een enthousiaste literatuurliefhebber & recensente dit aanbeveelt is mijn nieuwsgierigheid gelijk gewekt. Yasushi Inoue was voor mij een onbekende schrijver en 'het jachtgeweer' dus ook.
BeantwoordenVerwijderenDe opbouw van het verhaal is mooi gestructureerd in een raamvertelling. In het eerste hoofdstuk ontvangt een dichter een brief van een jager. De jager heeft hij beschreven in een gepubliceerd prozagedicht. De jager bewondert de dichter zodanig om zijn vakmanschap dat hij hem vervolgens drie brieven doorstuurt van zijn maîtresse, haar dochter en zijn vrouw. Deze brieven zijn integraal in de drie volgende hoofdstukken opgenomen. Hierdoor leert de dichter, en dus ook de lezer, de jager veel beter kennen. De invalshoeken van drie vrouwen in het leven van de jager die intens met elkaar zijn verweven.
Het verhaal blijft geheel in de Japanse traditie van eerbied, rituelen, hoffelijkheid en respect. Maar in deze verfijndheid, soms tussen de regels door, sijpelt de schuld, woede, haat, wraak, zonde en liefde er genadeloos tussendoor. Het begint met de ontdekking van de affaire door de dochter na het lezen van haar dagboek. Haar moeder is net overleden. Ontreddering alom. Het ontdekte geheim van haar moeder wordt beleefd als verraad en ook het verraad en schuld naar haar tante Midori, de vrouw van de jager.
Het hoofdstuk van zijn vrouw Midori is echt smullen. Zij maakt werkelijk gehakt van deze 'saaie' man. Zij is woedend dat haar man een verhouding heeft met haar vriendin alhoewel zij zelf ook niet vies is van een vrijpartij buiten de deur.
In het deel van de minnares Saiko bekruipt mij het gevoel dat deze man, "met zijn kille blik" weinig empatisch vermogen heeft. En dan de voortdurende angst van Saiko dat zijn vrouw, en haar beste vriendin, hier achter komt. Ja, de jager heeft groot leed veroorzaakt tussen deze vrouwen. Hierdoor krijgt de novelle een psychologische lading. Het taalgebruik is compact maar krachtig. Yasushi weet in enkele (penseel)streken een sfeer op te bouwen. Het hoofdonderwerp van de novelle, ontrouw, is niet echt bijzonder te noemen, de opbouw echter wel.
Een minpunt vind ik het omslagontwerp. Dat ik mij daaraan stoor zal zeker te maken hebben met het feit dat ik een grafisch ontwerper ben. Het typografische concept doet geen recht aan de raffinement van de novelle. Maar deze uitgave is zeker een aanrader voor iedereen met een fascinatie voor de Japanse literatuur. Het laat je op subtiele wijze kennis maken met de Japanse psyche en ontdekken wat er werkelijk achter hun strakke gelaat afspeelt!
Groet,
Philipp van Ekeren