Bespreking door
Roosje
Uitgeverij
Athenaeum
Gespletenheid
Tonio
is al op jonge leeftijd gegrepen door de dichtkunst, met
name de romantische dichtkunst, Don
Carlos van Schiller, Immensee
van Storm.
Zijn
vriend Hans Hansen is een typische noorderling met zijn blauwe ogen,
zijn blonde haar, en zijn verstand en energie. Tonio heeft ‘een
zuiderlijk gezicht met scherpe trekken’ (1988:
54). Tonio is wel een beetje verliefd op deze vriend, om wie hij meer
geeft dan vice versa:
‘Wie
het meest liefheeft is de zwakste en moet het meeste lijden.’
(ib: 55)
Tonio
is ook hypergevoelig en een beetje tobberig, behoorlijk tobberig.
Hans
vindt later op
dansles zijn vrouwelijk evenbeeld in Inge Holm; ze houden van elkaar.
Veel later vindt Tonio hen beiden onverwacht terug in Lübeck;
ze zijn een prachtig paar, vol energie en noordelijke schoonheid.
Tonio’s
vader overlijdt vrij plotseling, en zijn moeder hertrouwt; het
familiebedrijf is failliet. Tonio gaat in München
wonen. Als dichter is hij tamelijk bekend. Op een bepaald moment is
hij eenzaam, droefgeestig, zonder liefde en met een dood hart
‘verwikkeld in vleselijke avonturen’
(ib.: 72). Hij heeft een writer’s
block en verlaat het zuiden om naar het
noorden te gaan, naar de zee en verder naar Denemarken, op zoek naar
zijn vaders wortels, en die van hemzelf.
Hij
zoekt troost bij zijn platonische vriendin, de schilderes Lisaweta
Iwanovna, die hem zegt; ‘.. je bent
zoals je daar nu zit doodgewoon een burger en anders niet [...] een
verdwaalde burger.’ (ib.: 87).
De
naam Lisaweta Iwanovna komt uit Dostojevski’s Schuld
en boete / Misdaad en straf.
In
het noorden voelt hij zich meer thuis; de zee stemt hem rustig en hij
mijmert en mediteert; de blonde mensen brengen hem blijdschap.
Hij
concludeert; ‘Ik sta tussen twee
werelden in, ik vind in geen van beiden een thuis en heb het daarom
nogal moeilijk.’ (ib.: 118; beetje
beroerde vertaling?)
Wat
opvalt in deze novelle is de gespletenheid van Tonio. Het hele
verhaal staat in het licht van de tegenstelling:
noorden
- zuiden; Lübeck - München
moeder
- vader
energiek
- bedachtzaam
gezond
- ziek (ook psychisch, emotioneel)
de
schouders eronder - hypergevoelig; dadenzwakte
burger
- kunstenaar
schilder
- dichter
homoseksualiteit
- heteroseksualiteit
Tonio
is zich ervan bewust, van de bovenstaande tegenstelling en hij lijdt
eraan.
Deze
novelle deed mij erg denken aan De dood
in Venetië; de tegenstellingen in deze
novelle spelen ook in zijn
beroemdere ‘broertje’.
Van Aschenbach is echter aan het eind van zijn leven en Tonio is nog
niet oud, maar heeft net als de oude schrijver een emotionele en
dichterlijke crisis. Beiden hebben behoefte aan een andere omgeving
om afstand te nemen van hun werk. Beiden beraden zich op hun poëtica,
over hun wijze van schrijven. Is dat wat ze willen? Hoe moet het werk
eruit zien? Wat willen ze eigenlijk schrijven?
Beide
personages zijn ook Thomas Mann zelf. In het verleden heb ik nogal
wat biografische werk over Thomas Mann gelezen, oa van Margreet den
Buurman maar ook van anderen. Manns werk is in hoge mate
autobiografisch. Over het algemeen interesseert me het
autobio-gehalte van een roman of novelle niet zo. Zo ook hier, maar
het is wel opvallend dat Mann altijd over zichzelf en zijn familie
schreef. De personages van Tonio Kröger
en Hans Hansen zouden ook heel goed kunnen staan voor de beide broers
Mann: Thomas, de bedachtzame, onpolitieke, goed geklede schrijver en
Heinrich, de politieke, geëngageerde en meer volkse auteur. Heinrich
had aanvankelijk meer succes dan Thomas.
Thomas
Mann had het moeilijk met zijn eigen homoseksualiteit, of
biseksualiteit, want hij had een hoop kinderen en was gesteld op zijn
vrouw, die ervan wist, van zijn homoseksualiteit.
Ik
vind Mann behoorlijk open over zijn homoseksualiteit, voor die tijd
dan, bedoel ik.
Het
lijkt er bijna op
dat Tonio Kröger
een schets is voor
het uitgebreidere en mijns inziens niet
te overtreffen De Dood in Venetië.
De laatste is ook een novelle, maar eentje van het niveau van een
heuse roman. Alle motieven hierin wijzen naar de dood, alle
verhaallijnen ook. In dat licht bezien steekt Tonio Kröger
toch een heel klein beetje
vaal af. Misschien ben ik bevooroordeeld.
Motieven
zijn: de zee
(contemplatie; matroos, matrozenpakje (Hans), schip, badhotel (ook De
Dood in Venetië); de zee is in zekere
zin de overgang naar een andere wereld; in het geval van De
dood in Venetië, de Styx, waarover men
moet varen om het dodenrijk te bereiken; de
dichtkunst. In Tonio
Kröger
is het juist de overgang naar het volle
leven. Tonio is immers nog jong.
Grappig,
ik bedenk net dat de zee en het water
ook bij Theodor Fontane (Effi Briest)
een grote rol spelen, ook die van contemplatie, bewustwording,
overgang naar een andere wereld.
Altijd
is werk van Thomas Mann stilistisch van grote schoonheid, maar Tonio
Kröger is een
ietsiepietsie eenvoudiger dan ander werk dat ik van Mann gelezen heb,
maar genoten heb ik.
Paul
Thomas Mann (Lübeck, 6 juni 1875 - Zürich, 12 augustus 1955) wordt
beschouwd als een van de grootste Duitse schrijvers uit de twintigste
eeuw. Tot zijn bekendste werken behoren de romans Buddenbrooks en De
Toverberg, alsook de novelle De dood in Venetië. Zijn werk werd
sterk beïnvloed door dat van Goethe, Nietzsche en Schopenhauer. In
1929 kreeg hij de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij week in 1936
voor het Duitse naziregime uit naar Zwitserland, onder meer omdat
zijn echtgenote, Katia Mann, als joodse gezien werd. Woonde van 1939
tot 1952 in de Verenigde Staten waar hij uitgroeide tot een
belangrijke exponent van de strijd tegen het fascisme, en daarna tot
zijn dood weer in Zwitserland.(Wikipedia)
Titel:
Tonio Kröger en andere verhalen
Auteur:
Thomas Mann
Jaar
van uitgave: 1903; 1988
Uitgever:
Athenaeum - Polak&Van Gennep
Vertaler:
Hans Hom
Aantal
pp’s: 225 (totaal)
ISBN: 9789025305406
Genre: fictie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.