Uitgeverij Meridiaan
Een openstaande oorlogsschuld
Na het overweldigende
succes van de fenomenale, vuistdikke kroniek 'Het achtste leven (voor Brilka)' - haar derde roman, maar het
eerste werk van Haratischwili dat in een Nederlandse vertaling uitkwam - waren
de verwachtingen van haar tweede vertaalde roman hooggespannen. Zullen
de lezers ook dit verhaal in hun hart sluiten?
Het is 1995 en in de Tsjetsjeense
Republiek Itsjkerië woedt de Eerste Tsjetsjeense oorlog die het Russische leger
naar het dorp heeft getrokken waar de zeventienjarige Noera Gelajeva woont.
Noera droomt van een beter leven, zonder oorlog en ziet zichzelf het liefst
verhuizen naar rustiger oorden.
'In Grozny had je geen lucht om adem te halen, geen tijd om te dromen, geen slaap en geen gedachten. In Grozny woedde de oorlog, er waren schoten, explosies en pure overlevingsdrang, de wens om levend van a naar b te komen. De haat was overal voelbaar, de vluchtende mensen, de avondklok en de kou werkten op je zenuwen, de doden in de papperige sneeuw waren soms zo verminkt dat ze niet eens meer op doden leken, alsof deze oorlog een nieuwe categorie uitvond, een afwijkende variant van de mens.'
In Moskou duikt de zachtaardige
Malysj het liefst met zijn neus in de boeken, ziet er geen brood in om het
leger in te gaan, zoals zijn dode vader hem was voorgegaan, maar zijn moeder
heeft een andere visie en doet erg haar best om hem op andere gedachten te
brengen. Veelvuldig vertelt ze haar zoon over de heldendaden van zijn vader,
die in Afghanistan zijn missie uitdroeg om de mensheid te redden. Wat ze
hiermee bereikt is dat Malysj's beeld van zijn vader met elk verheerlijkend
verhaal daalt, maar vaders spullen worden uit het stof gehaald en Malysj kan
niet anders dan het te zien als een fait
accompli. Met een zwaarmoedig hart vertrekt hij om dienst te doen.
Hier schetst de auteur een
indringend beeld van een jonge man die in zijn leven noodgedwongen een heel
ander pad zal moeten bewandelen dan hij voor zichzelf voor ogen had.
'Hij had niets van de plunjezak gezegd en ook zijn moeder had gezwegen, woorden zouden op dat moment zinloos zijn geweest. Natuurlijk wilde ze er een signaal mee afgeven. Hij voelde gewoon welke eisen en verwachtingen er op de bodem van die zak lagen en hem kilo’s zwaarder maakten.'
Zijn compagnie wordt
gelegerd in de buurt van het dorp van Noera, waar ze even de tijd krijgen om
tot rust te komen. Malysj en zijn kornuiten gaan op zoek naar ander etenswaar
dan het eeuwige voer van het leger. Dan komen ze in contact met Noera. Met het
stellige voornemen om flink te sparen voor een betere toekomst wil ze hen voor
een flink geldbedrag regelmatig eieren en kippen leveren, maar ze heeft nóg een
wens; ze vraagt de jongens om iets belangrijks voor haar uit de voorraadkamer
te halen en de volgende keer mee te nemen.
Historische gebeurtenissen
nemen een belangrijke plaats in, zowel in 'Het
achtste leven (voor Brilka)' als in 'De
Kat en de Generaal' en in beide boeken heeft de auteur een motief verwerkt. Deze
keer gebruikt ze Rubik's kubus als
een opvallend en terugkerend element. Het overkoepelende thema van dit boek is,
buiten kijf, schuld en boete.
Het gelaagde verhaal kent
meerdere plots - zowel qua personage, als qua tijd - en vier protagonisten.
Hierdoor verspringt ook het perspectief en wisselt de auteur tussen het ik- en
hij-perspectief. Ook deze keer spelen de oorlog en onverwerkte gebeurtenissen een
grote rol. In een interview dat ik bijwoonde, vertelde Haratischwili over de
research die ze heeft gedaan in het hedendaagse Tsjetsjenië, over de angst die
overal voelbaar is; een geïsoleerd land dat officieel nog steeds een deel van
Rusland is en een dictatoriaal bewind heeft. Nog altijd is de bevolking niet
vrij om openlijk te praten en de beeltenis van Poetin hangt op elke straathoek
in het opnieuw opgebouwde land dat qua uiterlijk nu het gevoel geeft of je je
in Dubai bevindt.
De invloed die de oorlog
en de daarmee verbonden geschiedenis heeft op het mens-zijn, wordt pijnlijk
duidelijk en mondt uit in gruwelijkheden. Wanneer de soldaten door hun meerdere
worden gesnapt tijdens een van de voedseltransacties, wordt Noera als
represaille gevangen genomen en in het bijzijn van de vier jonge soldaten
gemarteld, maar ze houdt zich ijzersterk wat alleen maar meer woede opwekt. Het
gebeuren en vooral het ijzingwekkende einde zal Malysj zijn verdere leven niet
meer van zijn netvlies kunnen wissen en doet hem verharden tot een meedogenloos
man.
Het verhaal maakt een sprong
naar het Berlijn van 2016. De Georgische actrice Sesili - die zichzelf Kat
noemt - heeft daar een optreden en wordt aangesproken door een journalist, De
Kraai, die haar vraagt voor een klusje als look-a-like. Na ampel beraad stemt
ze in en komt ze in contact met De Generaal, een zeer welgestelde
projectontwikkelaar die zich na de oorlog heeft kunnen verrijken door het
lucratief opkopen van gedevalueerde aandelen en obligaties. Zijn grote verdriet
is het verlies van zijn dochter Ada, zijn oogappel en grootste geluk, die hij
overal mee naartoe nam en zoveel heeft geleerd over kunst. Het drukkende gevoel
dat haar vader niet oprecht is over zijn verleden, deed haar adoratie dalen en
als ze uit een andere hoek iets over zijn verleden te horen krijgt, heeft hij
bijna volledig bij haar afgedaan. Dit triggert De Generaal en grijpt hem bij zijn lurven terug in zijn verleden. Zijn niet aflatende schuldgevoel en het
voor hem onverteerbare feit dat er nooit recht is gesproken, doen hem besluiten
om het heft in eigen hand te nemen.
Door het gebruik maken van
prachtige beeldspraak, als-vergelijkingen en wonderschoon beeldend proza weet
Haratischwili je bijna willoos mee te slepen in haar verhaal en de levens van
haar personages. Ze verweeft ook een aantal klassiek-Russische literaire werken
in het verhaal, zoals Nabokov's 'Ada'
en Michail Lermontov die met 'De held van
onze tijd' ook het leven van een soldaat in de Kaukasus beschrijft.
Sophocles' Antigone, waarin Kat
haar rol speelt, geeft het verhaal ook een passend thema mee. Deze klassieke
tragedie over de Griekse mythologie heeft als motto dat je verstandig moet zijn
om geluk te vinden en de goden niet moet provoceren. 'Het centrale thema van het stuk: Het individuele geweten versus de
staatswetten; de morele of goddelijke wetten versus de menselijke wetten.'
Haratischwili heeft ook
deze keer weer bewezen een rasverteller te zijn en weet te raken, hard te
raken. Een diepe buiging voor de auteur die het niet schuwt om ook de politieke
omstandigheden in een dictatuur aan de kaak te stellen.
De vele personages die ze
ten tonele voert maken het voor sommigen misschien een complex boek, maar
allemachtig... wat is dit weer smullen.
'De klok in de andere kamer stond op vijf voor
twaalf. Dadelijk zou hij het spel openen.'
Auteur
Nino Haratischwili (Tblisi 8 juni
1983 ) is een Georgische romanschrijver, toneelschrijver en
theaterregisseur, woont en werkt in Hamburg, Duitsland en schrijft in het
Duits. Ze heeft talloze onderscheidingen ontvangen, waaronder de Adelbert von
Chamisso-prijs, de Kranichsteiner Literaturpreis en de Literaturpreis des
Kulturkreises der deutschen Wirtschaft.
(Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Nino_Haratischwili)
(Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Nino_Haratischwili)
Titel: De Kat en de
Generaal
Oorspronkelijke titel: Die
Katze und der General
Auteur: Nino Haratischwili
Vertaling: Elly Schippers
en Jantsje Post
Pagina's: 680
ISBN: 9789025453329
Uitgeverij Meridiaan
Verschenen: september 2019
Wat een zorgvuldig geschreven recensie, vraagt naar meer... Dank weer.
BeantwoordenVerwijderenWat een fijne recensie: inspirerend, overtuigend en bovendien zo goed geschreven dat ik ze drie keer gelezen heb. Ik heb het boek gekocht, en ben nu nog meer benieuwd: ik zal mij met alle plezier "willoos laten meeslepen."
BeantwoordenVerwijderen