Recensie door Tea
van Lierop
Uitgeverij Meulenhoff
Uitgeverij Meulenhoff
‘‘Niemand kíést zijn leven. Ik heb dat zeker niet gedaan.’ Gertie lacht bitter. ‘Dit is hoe het gaat: je maakt keuzes en vervolgens maken die ook weer keuzes. Je keuzes maken keuzes. Je gaat studeren, wat heet, om te beginnen doe je eindexamen, dat is alvast één manier om je kansen te vergroten. Wat jij nu doet… ik heb echt geen flauw idee hoe het verder met je moet. Jij ook niet.’’
Lotsbestemming of
vrije wil?
Het thema van het
boek lijkt eenvoudig. In de proloog krijgen vier kinderen bij een
waarzegster hun sterfdatum te horen. De rest van de roman wordt
verdeeld in vier hoofdstukken waarin elke keer één kind centraal
staat. Het boek is als een film, er gebeurt zo ontzettend veel in
relatief korte tijd dat je als lezer amper kunt bijhouden wat er
allemaal gebeurt. ‘Lees dan langzamer’, zou het advies kunnen
zijn, dat lukte mij niet, het is een pageturner. Iedereen kent in
zijn leven belangrijke gebeurtenissen die het leven markeren, het
moment voor deze kinderen was hun bezoek aan de waarzegster. Er werd
nadien niet zoveel over gesproken, maar dat ze allemaal flink
aangeslagen zijn is duidelijk.
De vier groeien op
in een Joods gezin waarin vader Saul Gold een redelijk succesvol
kleermaker is met een eigen zaak en moeder Gertie haar studie afbrak
om met Saul te trouwen. Het joods zijn is niet het belangrijkste
thema, maar speelt wel een grote rol, vooral Saul is erg
religieus. Klara, een van de dochters, gelooft liever in de
christelijke hemel, de joodse is haar te somber. Klara is een kleurrijke
jonge vrouw met ambitie. Vrijgevochten en fervent liefhebber van
goochelen wil ze haar vleugels uitslaan. Jarenlang kreeg ze les van
een oudere variétéartiest en erfde van hem de kostbare zwartgelakte
houten kist, die je kunt uitklappen tot een tafel, waarop je de trucs
uit kunt voeren. Deze kist en meer bagage nemen Klara en de nog
minderjarige Simon mee naar San Francisco, hij wordt overgehaald door
Klara die al van plan was weg te gaan.
Vol gas gaat hij
zijn leven tegemoet, onverschrokken zoekt en overschrijdt hij grenzen,
de enorme vaart waarmee dit stuk geschreven is neemt je onder andere
mee naar de homoscene in duistere bars. Simon grijpt alle kansen die
hij krijgt. Buiten het ontdekken van het nieuwe leven zijn er ook
zorgen, tenslotte is het thuisfront in de steek gelaten en de
achterblijvers zijn op zijn zachtst gezegd not amused. Simon was
voorbestemd de zaak van vader over te nemen, maar hij wil niet en
neemt zijn eigen beslissingen. Een van de thema’s is schuld. Door het focussen op één persoon en de alwetende
verteller komen we op de zwakkere momenten te weten dat er wel
degelijk schuldgevoelens zijn bij de kinderen en jong volwassenen.
Door iets te doen of te laten kan een ander schade oplopen, de
familie is dan al uiteen gevallen door het plotselinge overlijden van
Saul.
Proteus (bron) |
Mijn absoluut
favoriete personage is Klara. De auteur schroomt niet haar kennis van
de Griekse oudheid te delen, het boek leent zich er uitstekend voor.
Het hoofdstuk over Klara heeft als titel Proteus, een zeegod uit de
Griekse mythologie die van gedaante kan veranderen. Alle thema’s en
motieven zou je op haar kunnen toepassen. Als goochelaar is zij de
grote illusionist en weet als geen ander wat het inhoudt te
transformeren. Met haar gave kan zij invulling geven aan haar bestaan
en haar lot onder ogen zien. Haar verhaal is zeker niet vrolijk,
maar de intensiteit waarmee ze leeft en haar grenzen opzoekt is
meesterlijk beschreven. Ook zij gaat gebukt onder schuldgevoelens ten
opzichte van haar familie, ik houd het met opzet wat algemeen om zo
weinig mogelijk weg te geven van het verhaal. Ik zei het al, de
beelden zijn filmisch, vooral de excentrieke kringen waarin de vier
zich begeven zorgen voor een kleurrijke leesbeleving.
‘‘Je karakter. Weleens van Heraclitus gehoord?’ Varya schudt van nee. ‘Een Griekse filosoof. Iemands karakter is zijn lot, heeft hij gezegd. Die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, als broer en zus. Wil je weten hoe de toekomst eruitziet?’ Ze wijst met haar vrije hand naar Varya. ‘Kijk maar in de spiegel.’‘En als ik verander?’ Varya kan moeilijk geloven dat haar toekomst al in haar zit, als een actrice die tientallen jaren in de coulissen staat te wachten tot ze eindelijk het toneel op mag.‘Dan zou je bijzonder zijn. De meeste mensen veranderen niet.’De rishika draait Varya’s hand om en legt hem op tafel.‘21 januari 2044.’ Haar stem klinkt nuchter, alsof ze zegt hoeveel graden het is of wie de wedstrijd heeft gewonnen. ‘Je hebt ruim de tijd.’’
De structuur van het
boek is bijzonder. Door elk van de vier een eigen hoofdstuk te geven
zijn ze bijna afzonderlijk te lezen, maar door de familieverbanden
worden de verhalen enorm verrijkt en krijgen ook de frustraties, de
spijt en de schuldgevoelens een plek. Hoewel er gedurende het boek
zaken opgehelderd worden, komen er ook nieuwe verhaallijnen bij en
wordt het af en toe zelfs mysterieus en thrillerachtig.
Tenslotte wil ik nog
kwijt dat de omslag enige aandacht verdient, de zwarte ondergrond met
de boom symboliseert de vier kinderen, neem ik aan. De goudkleurige
accentjes passen goed bij de familienaam Gold, een mooie
aantrekkelijke cover van een boeiend boek. Het boek doet veel stof
opwaaien en stemt tot nadenken. De keuzes die de vier personages maken kunnen
natuurlijk niet los gezien worden van de voorspellingen, wanneer je
je sterfdatum weet zal je hoe dan ook je gedrag gaan aanpassen. Aan
de lezer om een oordeel te vellen en stiekem na te denken wat je zelf
zou doen...
bron |
De auteur
Chloe Benjamin
groeide op in San Francisco en studeerde aan Vassar College en de
University of Wisconsin. Haar debuutroman The Anatomy of Dreams won
de Edna Ferber Fiction Book Award en was genomineerd voor de Center
for First Fiction Novel Prize. Haar verhalen verschijnen in
verschillende tijdschriften en haar werk wordt in meer dan dertig
landen vertaald. (bron)
Titel: De
onsterfelijken
Titel
oorspronkelijk: The Immortalists
Auteur: Chloe
Benjamin
Uitgever: Meulenhoff
ISBN: 9789029092739
Vertaling: Maaike
Bijnsdorp en Lucie Schaap
Pag.: 368
Genre: fictie
Verschenen: januari
2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.