Uitgeverij Lima Books
Het echte onkruid van je leven moet je verdelgen
Het motto van Onkruid, de tweede
thriller van Simone Grimberg (1965), is goed gekozen:
“Met onzichtbare draden wordt men het stevigst gebonden” (Friedrich Nietzsche).
Wat aan de oppervlakte zichtbaar is, zegt niets over wat eronder zit. Dat
ervaren de twee vrouwelijke rechercheurs, Liesbeth Ligthart en Inge de Wit, als
ze op een vijf jaar oude zaak stuiten.
De 21-jarige Tristan Klaver ontsnapt met
hulp van buitenaf uit een survivalkamp. Hij zit vast vanwege de gewelddadige
verkrachting van Janine Wezel, die destijds net als hij in het strenggelovige
Barneveld woonde. Tristan heeft de daad altijd ontkend. Hij moet nog zes
maanden behandeling ondergaan, maar toch besluit hij in te gaan op een
uitnodiging om te ontsnappen. “Die snitchers van psychiaters waren stuk voor
stuk allemaal zaadfouten”, vindt hij. Ene Michael neemt hem mee in de auto.
Tristan is er niet helemaal gerust op. Waarom zou men hem helpen ontsnappen als
hij nog maar kort moet zitten?
De ene na de andere plotwending
Pikant is dat de leider van het
survivalkamp Willem, de echtgenoot is van rechercheur Liesbeth Ligthart. Hij
wordt gearresteerd, want er zijn bewijzen dat hij betrokken is bij de
ontsnapping van Tristan. Inge en Liesbeth storten zich op het onderzoek naar de
ontsnapping. De ene plotwending na de andere volgt. De ontknoping blijkt een
totale verrassing. Pas dan snapt de lezer de proloog van het verhaal en blijkt
hoe goed de cover weergeeft waar Onkruid over gaat.
Deze complexe thriller zit knap in elkaar. De auteur heeft nergens ‘losse
eindjes’ laten liggen. Ieder detail doet ertoe.
Simone Grimberg weet de spanning vast te
houden door nieuwe elementen in het verhaal te brengen en de lezer nieuwe
vragen te laten stellen: waarom is de moeder van Janine opeens vertrokken na de
verkrachting? Waarom hebben de vriendinnen van Janine niet gereageerd op de verkrachting?
Wat speelt er tussen Michael (degene die de ontsnapte Tristan meenam in zijn
auto) en Willem (de leider van het survivalkamp?) Wat is de rol van de kerk?
Waar is Tristan?
Grimberg heeft een vlotte
pen met opvallende beeldspraken: “Niet laten merken dat zijn hart bijna uit
zijn oren naar buiten springt” en “de kasseien knagen aan haar hakken.” Vreemd
daarentegen is een beeldspraak als “ik transpireer als een gymzaal vol pubers”.
Soms worden de zinnen ook te ver doorgeschreven, zoals “dat voelde als een
stalen band om zijn borstkas die hem belemmerde te ademen zoals hij wilde”.
Psychologische gevolgen van traumatische
gebeurtenissen
De auteur creëert diepte in de
personages. Door de druk van anderen zie je dat degenen die niet zo weerbaar
zijn in hun schulp kruipen, niet meer durven te communiceren. Met dit laatste
stipt Grimberg een universeel aspect aan waarvan we in onze maatschappij nog
wel eens last van hebben. Daarnaast stelt ze verschillende thema’s aan de orde:
omgaan met seksualiteit in een gesloten kerkelijke gemeenschap, de
psychologische gevolgen van traumatische gebeurtenissen, dwang, eenzaamheid, in
zichzelf gekeerd zijn. Origineel is de wijze van overhoren van iemand die zich
moeilijk openstelt: door elkaar verhalen te vertellen en dan door te dringen
tot de kern.
Toch is het soms allemaal net wat te
veel. Een paar plotwendingen minder was niet erg geweest. Ook weidt ze
regelmatig te ver uit, bijvoorbeeld in de beschrijving van interieurs. Maar al
met al is Onkruid is een boek dat je doet huiveren,
beklemt, vragen doet stellen. Want “als je bij het wieden de wortels vergeet…”
Titel: Onkruid
Auteur: Simone Grimberg
Pagina's: 368
ISBN: 9789082695816
Uitgeverij Lima Books
Verschenen: oktober 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.