Recensie door Truusje
Uitgeverij De Bezige Bij
Vriendschap; onvoorwaardelijk, ondanks
verschillen
Met dit debuut heeft Paolo Cognetti een meeslepende roman
geschreven. Een ode aan de bergen en een onvoorwaardelijke en oprechte
vriendschap met als decor de Italiaanse alpen.
De ouders van Pietro hebben beiden een voorliefde voor de
bergen; de arctische wereld hoog in de bergen. Hun eerste liefde waren de
Dolomieten. Na hun vlotte berghuwelijk vestigden ze zich in Veneto, op het
platteland. Haar zwagerschap en zijn arbeidscontract leidden tot een verhuizing
naar Milaan waar Pietro wordt geboren.
Vader is werkzaam als chemicus in een fabriek waar hij zich
voortdurend opwindt over het beleid en stakingen. Dat komt zijn humeur thuis
niet ten goede en leidt nogal eens tot hevige woede-uitbarstingen. Moeder heeft
de taak op zich genomen hem te kalmeren.
Grana
Wanneer Pietro elf is huren zijn ouders een huisje in een
van de dalen van Noord-Italië, het dorpje Grana. Ze brengen daar voortaan elke
zomer door. Pietro en zijn moeder genieten daar volop van het eenvoudige leven.
Vader komt alleen de weekenden en gaat dan graag de bergen in. Een enkele keer
gaat zijn zoon met hem mee. Hij is erg dwingend tijdens de tochten, volgt met een
woeste uitdrukking, gedreven zijn pad en wil van geen rustpauze weten. Pietro heeft
steeds last van hoogteziekte en wordt hierdoor danig op de proef gesteld.
'We gaan pas weer naar
beneden als we ergens komen waar we niet verder omhoog kunnen'
Vriendschap
Tijdens een ontdekkingstocht in de omgeving van het dorp
ziet Pietro Bruno in de weiden langs de oever waar hij zijn koeien laat
grazen.
De moeder van Pietro bemerkt een zekere verlegenheid bij hem
en nodigt Bruno bij hen thuis uit voor een ontbijt. Er ontstaat een hechte vriendschap
en de jonge jongens beleven eindeloze dagen van eindeloos spelen bij de beek.
De grote droom van Bruno is om later kaasmaker te worden met een eigen
boerderij en zijn eigen kudde.
Zowel Bruno als Pietro hebben geen goede verstandhouding met
hun vader. Pietro breekt uiteindelijk met zijn vader en vertrekt naar Turijn.
Met de liefde wil het steeds maar niet lukken, want wanneer het te benauwend
wordt verbreekt hij de relatie.
Bruno wil vooral op zijn alm blijven.
Nepalese wijsheid
Toch blijven de bergen Pietro trekken en hij reist af naar de Himalaya
als documentairemaker. Daar ontmoet hij onderweg een oude Nepalees die hem de
betekenis van de acht bergen uitlegt.
" 'Aha,' zegt hij.
'Ik snap het. je maakt een toch langs de acht bergen.
''De acht bergen?'
De man pakte een
stokje en tekende ermee een cirkel op de grond. Het was een volmaakte cirkel,
je kon zien dat hij het vaker deed. Daarna tekende hij een diameter in de
cirkel, toen een tweede haaks op de eerste, en toen nog twee deellijnen, zodat
hij een cirkel met acht stralen kreeg. [.....] Heb je ooit zo'n tekening gezien?'
vroeg hij.
'Ja,' antwoordde ik, 'In
mandala's.
'Precies,' zei hij. 'Wij
zeggen dat er in het centrum van de wereld een hele hoge berg staat, de Sumeru.
Rond de Sumeru bevinden zich acht bergen en acht zeeën. Dat is voor ons de
wereld'. [.....] 'En we zeggen: wie zal meer hebben geleerd, hij die de tocht
langs de acht bergen heeft gemaakt of hij die de top van de Samuru heeft
bereikt?
'Goh, dacht ik bij
mezelf, dit moet ik Bruno vertellen."
Een stuk grond en een vervallen hut
Omdat hij zich schriftelijk beter kan uiten houdt hij per
brief contact met zijn moeder. Langzamerhand kreeg hij het idee om het in de
toekomst toch weer eens te proberen met zijn vader, maar die toekomst verdwijnt op
het moment dat hij het bericht krijgt dat zijn vader is overleden.
Het blijkt dan dat zijn vader hem in Grana een stuk grond met
een vervallen hut heeft nagelaten. Hij besluit de bergen in te gaan en de paden
te volgen die ook zijn vader heeft gelopen en zo komt hij na al die jaren weer
in contact met Bruno. Als vanzelfsprekend knappen de mannen gezamenlijk de hut
op. Dan ontdekt Pietro dat er in de achterliggende jaren contact is gebleven
tussen zijn vader en zijn vriend.
Conclusie
Cognetti weet op weergaloze wijze verstoorde familiebanden,
het rauwe van het leven in de bergen en het melancholieke van een dertig jaar
durende vriendschap, samen te weven tot een prachtige coming-of-age roman. Het laat zien hoe nietig de mens is in de
zoektocht naar geluk en hoe een mens kan worstelen met bindingsangst.
De betovering ligt in de prachtige natuurbeschrijvingen die
als vanzelfsprekend zijn verweven in het verhaal. Je kunt moeiteloos
visualiseren en alles glashelder op je netvlies laten verschijnen. Dit is mede
op het conto te schrijven van de vertalers die dit op zeer treffende wijze
hebben gedaan. Een ongelooflijk mooie roman.
Auteur
Paolo Cognetti (Milaan, 1978) is een
Italiaanse schrijver en documentairemaker.
'De acht bergen' betekenden zijn definitieve doorbraak als
auteur in Italië en verschijnt in dertig landen. Het werd beloond met de Premio Strega Giovannie en de Premio
Strega 2017, de belangrijkste
literatuurprijs van Italië.
'De acht bergen'
Auteur: Paolo Cognetti
Originele titel : Le otto montagne
Vertaling: Yond Boeke en Patty Krone
Categorie: Literaire roman
Pagina's: 224
Pagina's: 224
ISBN: 9789023466413
Uitgeverij Bezige Bij
Verschenen: augustus 2017
Wat een fantastisch boek was dit hè? Vol mooie, rustige zinnen. Ik las het met heel veel plezier (en fris nu met jouw blogje even mijn geheugen op voor de boekenclub van morgen). ik ga dit boek de volgende maanden aan veel mensen kado doen, want het doet je prachtig mijmeren over het leven!
BeantwoordenVerwijderenHa Theetante Jacqueline,
VerwijderenDank je wel voor je leuke berichtje.
Inderdaad een zalig boek. Het verhaal meandert prachtig door het landschap en het is nergens te zoetsappig. Het blijft heel menselijk in goede en slechte tijden.
Met welke boekenclub lees je dit boek?