Recensie door Tea van Lierop
Uitgeverij
Querido
'De almacht van de
verbeelding'
Dit boek met een
prikkelende titel zal de echte lezer zeker aanspreken. Welke lezer is er niet
verliefd op woorden, zinnen, verhalen, woordspelingen, taalgrappen, inzichten,
eyeopeners en in de eerste plaats de verbeelding? Jarenlang hield Doeschka
Meijsing dagboekfragmenten bij van alles wat ze meemaakte, later gaf ze daar
lezingen over en publiceerde ze. Xandra Schutte, Doeschka Meijsings partner
en hoofdredacteur van De
Groene Amsterdammer selecteerde de beste beschouwingen en schreef er een
inleiding bij.
Het resultaat is een zeldzame, bijna
voyeuristische rondleiding in de schrijversziel van Doeschka Meijsing.
Aan de hand van een aantal werken van
auteurs, haar eigen jeugd en zomaar wat ideeën over beroemdheden, uitvindingen
en gedachten over het (schrijvers)leven wordt de nieuwsgierigheid van de lezer
bevredigd en de geest gevoed met waardevolle inzichten.
De verbeelding
Wie denkt dat verbeelding grenzeloos is, heeft het
niet bij het rechte eind, er schijnen wel degelijk regels te bestaan.
Deze regels staan in een boek dat niemand kan lezen, aldus Borges. Gerard Reve refereert
eraan met zijn ultieme 'Het
Boek van het Violet en de Dood', dit boek zou niet geschreven
kunnen worden omdat het alle andere boeken overbodig zou maken, de Bijbel en
het Telefoonboek uitgezonderd. Verhalen kunnen ook al bestaan in het hoofd
van de schrijver, niets verzinnen of bedenken dus. Personages dienen zich
vanzelf aan, soms dringen ze zich zelfs op, dit lijkt buiten de wil van de
auteur om te gaan.
Het
verlangen en de tijd
Als kind kent Doeschka het
verlangen schrijfster te worden. Wanneer ze van haar ouders niet meer mocht
lezen in bed brak voor haar het ultieme moment aan om met de ogen dicht een
wereld te creëren. En toen er een keer een vriendje waarmee ze een afspraak had
om mee te spelen niet op kwam dagen, wist ze deze desillusie om te zetten in
een verbeelde wereld door te schrijven over alles wat ze met hem zou beleven.
Ze ontdekte hiermee haar vrijheid:
'Maken wat ik wilde! Werelden creëren die ik wilde en niemand anders dan ik had er zeggenschap over. Ik was vrij en alleen op de wereld en de verslaving daaraan zou nooit meer ophouden, weet ik nu.'
Het verlangen loopt als
een rode draad door de hoofdstukken. Eén van de auteurs die onder de aandacht komt
is Jorge Luis Borges.
In zijn verhaal De Aleph gaat Borges de strijd aan met de
tijd. De Aleph is
een punt in de ruimte waarin alle punten samenkomen. Verleden, heden en toekomst kunnen op
één moment gezien worden . Wie dit verlangt moet tegelijkertijd
beseffen dat dan ook de hel zichtbaar wordt en dat er van het fantastische
vooruitzicht niet veel over zal blijven.
Een andere auteur die in
de schijnwerpers staat is Marguerite Yourcenar. Haar liefde voor historie
wordt duidelijk in één van haar romans 'Hadrianus' gedenkschriften'. Het
boek gaat over Hadrianus' liefde
voor de jonge Antinoüs.
Bij het schrijven van een historische roman raak je aan de kern van het 'oude'.
Waarom voel je je aangetrokken tot verval? Verval maakt het verlangen
naar verval sterker, soms slaat restauratie de plank volledig mis:
'Alsof de geliefde waar men jaren naar heeft lopen zoeken in de wetenschap dat zij voorgoed verdwenen is, plotseling aan de voordeur staat. Een onhandige situatie waar niemand raad mee weet'
Herinneringen
De 'ars memoriae', de kunst van het
herinneren, is al zo oud als de weg naar Rome. Dichter Simonides was hier meester in.
Immers, de traditie was in die tijd, 480 v. Chr. dat
verhalen in dichtvorm en/of zang doorverteld werden.
Toen hij zijn gedichten eens ten gehore bracht bij
een belangrijk persoon in Thessalië gebeurde het dat de
dichter het huis tijdelijk verliet en ditzelfde huis even later
instortte. Doordat Simonides over
een uitstekend geheugen beschikte kon hij precies vertellen wie er allemaal
aanwezig waren in het huis. Hij beoefende 'De Kunst van het Herinneren'
In het hoofdstuk 'Het
huis van de herinnering' zegt Aristoteles:
‘Zoals ik al eerder beweerde is het onmogelijk om te denken, zonder er een beeld bij te denken.’
Rudy
Kousbroek vertelt wat een foto uit het verleden
kan betekenen. Ons brein verwerkt op een analoge manier gegevens van tijd en
ruimte, wij ervaren het verleden als een plaats. Deze plaats
wordt ontoegankelijk wanneer je hem verlaat, pas na de ontdekking van
de fotografie is het mogelijk geworden de verborgen
plaats toegankelijk te maken.
Slijk der aarde
Een interessante visie op schrijven
en verdiensten staat in het hoofdstuk met de welluidende titel 'Hoe een
schrijver een haas eet'. Wanneer je met de ogen van een
manager kijkt naar kunst, daar valt natuurlijk ook de literatuur
onder, verschilt dat nogal met die van de kunstenaar. Voor
wie moet je schrijven om ervan te kunnen leven? Het economisch model zal de
schrijver wijzen op het belang van de marktwerking. Heel
grappig, ook een beetje wrang, wordt het advies gegeven te schrijven voor 'de
mensen in de tuinsteden'. Dat betekent dat de auteur niet
schrijft wat hem/haar bezighoudt, maar de markt bedient, oftewel zich
onderwerpt aan de 'tucht van de markt'
Karl Marx beweert dat geld de belichaming,
de rationaliteit is van alle menselijke capaciteiten. Een productie-economie fragmenteert en ontmenselijkt het
bestaan. De mens wordt verdeeld in twee persoonlijkheden: zijn natuurlijke
eigenschappen staan los van zijn economische waarde, vervreemding treedt op.
Op spreken over geld in het schrijversvak rustte lange tijd een
taboe, het zou het cliché van de arme schrijver kunnen ondermijnen.
Conclusie
Een zeer persoonlijk boek over de mens en schrijfster Doeschka Meijsing,
een veelzijdig persoon met een oorspronkelijke visie op verbeelding en
schrijven. Zij legt verbanden en geeft normale zaken een draai zodat je met
andere ogen gaat kijken. Geweldig is haar visie op het werk van
andere auteurs. Een aantal van hen hebben haar beïnvloed en laten ons, als
verliefde lezers, ook met andere ogen kijken naar werk van bijvoorbeeld Simon Vestdijk. In deze
recensie staat maar een fractie van wat er besproken wordt in het boek, een
feest voor de liefhebber.
Titel: Hoe
verliefd is de lezer
Auteur: Doeschka Meijsing
Pagina's:
304
ISBN: 9789021404424
Uitgeverij Querido
Verschenen: 2016
Ik kan er geen chocola van maken: misschien is het lezen vh boek zelf duidelijker?
BeantwoordenVerwijderenEls, dat denk ik niet, ik heb weergegeven hoe DM van de hak op de tak springt en ons laat zien wat de verbeelding met haar doet, waar ze haar inspiratie vandaan haalt. Dit moet je aanspreken, niet iedereen kan iets met al die kronkelige gedachten. Er lijkt ook geen structuur in te zitten, maar juist de mix van haar originele ideën hebben mij gesterkt in het blijven zoeken naar meer verdieping in de literatuur.
BeantwoordenVerwijderen