Verzet is een eenmalig besluit
Een gevoel van onrechtvaardigheid is Annette met de paplepel ingegoten. Ze '[…] is pacifist tot ze op haar vijftiende liever terrorist wil worden' en kan dan niet bevroeden dat ze er niet ver naast zit.
Wanneer er in 1936 vrouwen uit het Spanje van Franco vluchten, kunnen ze rekenen op hulp van het gezin Beaumanoir.
Al op haar zeventiende, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, sluit ze zich aan bij het verzet en smokkelt ze haar eerste pakje. Ondertussen begint ze een studie medicijnen, 'terwijl ze ganshartig droomt van een lotsbestemming, van offers en heldendaden.' Tegen de regels van haar opdrachtgevers in weet ze toch twee Joodse kinderen te redden van een aangekondigde razzia. Het paradoxale hierbij is dat ze dezelfde dag haar eigen ongeboren kindje in handen geeft van een engeltjesmaakster.
Een
ontmoeting met een trotskist voedt haar socialistische hart, wekt
haar interesse voor het communisme en ze sluit zich hierbij aan.
'[…] alles staat op zijn kop in haarnieuwe leven: wat vroeger slecht was – liegen,spioneren, stelen – is nu goed, simpelwegzolang het doel goed is waarvoor je het doet.'
Tijdens een vakantie in 1954 naar Algerije ziet ze de gevolgen van de Franse overheersing en biedt ze haar hulp aan de onafhankelijkheidsbeweging FLN, door koffers geld te transporteren. Wanneer ze tijdens een van haar missies, verdacht van terrorisme wordt opgepakt en tot tien jaar gevangenisstraf veroordeeld, is ze zwanger. Ze mag haar bevalling thuis afwachten en weet te ontsnappen naar het soevereine buurland Tunesië, waar ze haar werkzaamheden voortzet als arts.
Op virtuoze wijze speelt Weber met de taal, gooit uitdrukkingen door elkaar, lardeert het geheel met citaten van Beaumanoir zelf. Ze is er met deze biografie in geslaagd haar eerbied voor de heldin te tonen, maar het niet onnodig sentimenteel of zwaarmoedig te maken, door met haar eigen emoties op afstand te blijven en onnodige opsmuk achterwege te laten; ondanks de overweldigende en ontroerende levenswandel van Beaumanoir weet ze het luchtig te houden door – wanneer het gepast is – humor te verweven door de tekst en richt ze zich meer dan eens tot de lezer of nuanceert ze wat ze heeft geschreven. Ze heeft weliswaar gekozen voor de vorm van een heroïsch epos, maar heeft zich niet krampachtig gehouden aan een vast ritme en gunde zichzelf voldoende vrijheden om de memoires van de vrijheidsstrijdster te vormen tot een prettig leesbaar 'heldinnendicht'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.