Recensie door Roosje
Uitgeverij Van Maaskant Haun
Hoe zal de wereld vergaan?
Een paar jaar
geleden raakte ik geïntrigeerd door een webpagina waarin een tig aantal
mogelijkheden opgesomd werden hoe onze aarde fysiek zou vergaan. De kou sloeg
om mijn hart maar ik kon nog wel denken dat het mijn tijd wellicht nog zou duren
Sara Kee heeft
in haar bundel zes verhalen geschreven waarin Oefeningen voor de apocalyps
- zo luidt de titel - het thema zijn. De eerste vijf verhalen lijken qua sfeer,
omgeving en omstandigheden wel wat op elkaar; het zesde is met zijn
sprookjesachtigheid en dromerigheid heel anders. Of je dan zo’n verhaal moet
opnemen in een bundel weet ik niet zo goed, maar aan de andere kant is er ook
niets op tegen. Het is alleen dat je als lezer in een bepaalde leessfeer bent en
een verhaal dat zo compleet anders is, een aanvankelijke wrevel bij je op kan
En dat doet
Sara Kee: verontrusten, een beetje ontregelen, je na laten denken over onze
wereld en wat wellicht de gevaren zijn.
Sara
Kee is altijd op zoek naar nieuwe ervaringen. Ze bevindt zich het liefst op de
grens van het voorstellingsvermogen, of net iets daar overheen. Als ze ergens
door gegrepen raakt, heeft Sara oneindige energie. Ze staat voor wat ze denkt,
maar ze is bereid om van gedachte te veranderen. Ze gelooft in wonderen. Tegelijkertijd rekent ze nergens op. Soms voelt ze zich
moedeloos over hoe gaat met de wereld en dat ze zelf op vele manieren aan de
problemen bijdraagt. Ze heeft zich voorgenomen haar goede humeur daar niet meer
onder te laten lijden. Sara denkt dat we verbeeldingskracht nodig hebben om de
weg te vinden uit het zuigende moeras van de marktwerking en dat verhalen onze
wegwijzers zijn.
Bron: https://www.sarakee.nl
Het eerste
verhaal, Womanhood, gaat over AI - artificiële intelligentie - en over
wat de wereldwijde IT-bedrijven met jouw data kunnen doen, ter hunner voordeel
en jouw nadeel, maar dat doet er niet toe. Het is een intelligent verhaal - al
Kees' verhalen zijn intelligent en fijnzinnig - en het einde brengt me een
beetje van mijn stuk. Niet alleen vanwege de soort van somberheid - die je ook
aantreft bij een serie als Black mirror - maar ook omdat ik nog eens
goed moet nadenken over de figuur van de politicus-minnaar: wie is hij? En is
hij een ‘hij’, een persoon? Heel goed gedaan. Dat zet me aan het nadenken.
Het tweede
verhaal Varkens tellen niet over het diermisbruik of diergebruik - wat
op hetzelfde neerkomt - doet in de verte denken aan Orwells Animal Farm.
Voor mij een van de sterkere verhalen; ze zijn allemaal goed, hoor
Lieve
allemaal is een modern
Job-verhaal. Een meisje wordt gered,
doordat zij haar identiteit gewisseld heeft met een ander, tenminste een sort
of, je zou ook kunnen denken dat zij alles verloren heeft:
‘Ik weet nog dat ik me als zesjarige verbaasde over het einde van Jobs verhaal. Hij kreeg zijn rijkdommen terug, trouwde opnieuw en vele kinderen en kleinkinderen werden geboren, alsof die de doden konden vervangen. Nu snap ik het. Wie leeft, moet verder.’ (2020: 80)
Patiënt Hero is ook patiënt Zero: held en nul. Hij
lijdt aan een nieuwe ziekte, die veroorzaakt lijkt te worden door het hebben
van rijkdom en het piekeren over en de morele wens de wereld goed te doen. Hij
lijkt een eigen therapie te hebben gevonden. Subtiel!
In Ejacunon
wordt de voortplanting nu eindelijk op een vrouwvriendelijk wijze geregeld.
Heel komisch.
Hoe stil het
werd is een dromerig en
sprookjesachtige vertelling. Prachtig.
In tijden van
corona en narigheid moet je deze verhalen vooral lekker lezen: subtiel,
grappig, verontrustend, sprookjesachtig en ze nopen je tot nadenken.
Auteur: Sara Kee
Pagina's: 176
ISBN: 9789083007663
Uitgeverij Van Maaskant Haun
Verschenen: oktober 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.