Gastrecensie Roosje
Beoordeling 5 sterren
Uitgeverij Atlas
Contact
Frances en Andrew Shore hebben een tijd in Zambia gezeten en
zijn op zoek naar een nieuwe plek. Spaargeld hebben ze niet en baantjes in het
Verenigd Koninkrijk liggen niet voor het oprapen. Andrew krijgt als bouwkundig
ingenieur een baan aangeboden in Djedda in Saoedi-Arabië. Hij gaat vooruit,
Frances wacht in de UK tot haar visum is geregeld. In Afrika willen de Shores
niet blijven, al hebben ze het er naar hun zin gehad. In het vliegtuig naar Saoedi-Arabië
krijgt Frances aanwijzingen dat het vermoedelijk geen makkelijk verblijf gaat
worden. Ze realiseert zich bovendien dat je je eigen problemen altijd met je mee
neemt. Dit is al een heel kleine vooruitwijzing - en er zijn er meer - dat
Frances het niet makkelijk gaat krijgen in het Koninkrijk Saoedi-Arabië.
Wie Mantels autobiografie ‘De geest geven’ heeft gelezen,
zal vermoeden welke problemen haar parten spelen. In het verdere verloop ziet
de lezer dat Frances in de omgang met haar buurvrouwen een beetje ongemakkelijk
wordt als dezen haar op het hart drukken dat het leven als moeder bijzonder
‘fullfilling’ is.
In de loop van het boek zien we Frances wel steeds vreemdere dingen ervaren en denken. Er gebeuren ook rare dingen en het leven in Saoedi-Arabië is ook om dol van te worden, niets is wat het lijkt, en alles kan voortdurend 180 graden omslaan. Andrew probeert zijn vrouw te steunen waar hij kan, maar hij bevindt zich in een spagaat - oei, pijnlijk! -: hij kan moeilijk zijn baan opgeven voordat het contract eindigt; ze zullen geen geld hebben, in de UK zijn weinig jobs, en een uitreisvisum uit Saoedi-Arabië krijg je niet zomaar. De expats zitten er als het ware gevangen, ook zonder tralies.
In deel 2 volgen de gebeurtenissen elkaar met een sneltreinvaart op; naarmate het boek vordert gaan de dingen sneller. Dat alles culmineert tenslotte in het droeve lot van Fairfax.
Thema’s
‘Culture clash’; het is vrijwel ondoenlijk te leven in een samenleving die in alles het tegengestelde is van die waarin je bent grootgebracht.
Vervreemding; verblijf in den vreemde met een cultuur die in alles het negatief lijkt van je eigen cultuur, leidt tot paranoia.
Feminisme; cultuurrelativisme is Frances op de huid geschreven, maar vrouwen moeten niet behandeld worden als tweederangs-burgers.
Motieven, o.a.
De ‘lege’ flat
De man met het geweer
De verborgen tuin - die Frances ziet, maar Andrew niet -
Het zelf maken van alcohol
In de loop van het boek zien we Frances wel steeds vreemdere dingen ervaren en denken. Er gebeuren ook rare dingen en het leven in Saoedi-Arabië is ook om dol van te worden, niets is wat het lijkt, en alles kan voortdurend 180 graden omslaan. Andrew probeert zijn vrouw te steunen waar hij kan, maar hij bevindt zich in een spagaat - oei, pijnlijk! -: hij kan moeilijk zijn baan opgeven voordat het contract eindigt; ze zullen geen geld hebben, in de UK zijn weinig jobs, en een uitreisvisum uit Saoedi-Arabië krijg je niet zomaar. De expats zitten er als het ware gevangen, ook zonder tralies.
In deel 2 volgen de gebeurtenissen elkaar met een sneltreinvaart op; naarmate het boek vordert gaan de dingen sneller. Dat alles culmineert tenslotte in het droeve lot van Fairfax.
Thema’s
‘Culture clash’; het is vrijwel ondoenlijk te leven in een samenleving die in alles het tegengestelde is van die waarin je bent grootgebracht.
Vervreemding; verblijf in den vreemde met een cultuur die in alles het negatief lijkt van je eigen cultuur, leidt tot paranoia.
Feminisme; cultuurrelativisme is Frances op de huid geschreven, maar vrouwen moeten niet behandeld worden als tweederangs-burgers.
Motieven, o.a.
De ‘lege’ flat
De man met het geweer
De verborgen tuin - die Frances ziet, maar Andrew niet -
Het zelf maken van alcohol
Schrijfstijl
Mantel heeft een heel fijne, tamelijk precieze schrijfstijl, die veel Engelse schrijvers hebben en die ik erg waardeer. Zij schrijft alles met nuance; soms duidt zij de dingen terloops aan, zoals in het begin de problemen die Frances heeft. In de loop van het verhaal kom je er misschien wel achter wat die zijn. Je moet ook wel een beetje tussen de regels door lezen, al schrijft ze heel nauwkeurig.
Ze weeft motieven en thema’s heerlijk door elkaar, zodat er een stevig weefwerk ontstaat.
Soms lijkt het of de roman zich erg focust op de politieke en maatschappelijke situatie van Saoedi-Arabië. Hoe bizar die ook is, toch denk ik dat de lezer zich op Frances moet focussen. Zij is degene die dit alles ondergaat. Zij is geen onbeschreven blad, ze heeft haar eigen issues, in zichzelf als persoon en in haar huwelijk, en die worden in een extreme situatie als in een in ontwikkeling zijnde Islamitische natie alleen nog maar vergroot. Doordat zij niet vrij is zich te bewegen zoals ze wil, kan ze haar problemen niet uit de weg gaan: geen baan buitenshuis, geen echtgenoot die de kastanjes uit het vuur haalt, geen vrijheid om te winkelen waar je wilt, etc. De gevangenis buiten vergroot haar innerlijke gevangenis.
Mantel heeft een heel fijne, tamelijk precieze schrijfstijl, die veel Engelse schrijvers hebben en die ik erg waardeer. Zij schrijft alles met nuance; soms duidt zij de dingen terloops aan, zoals in het begin de problemen die Frances heeft. In de loop van het verhaal kom je er misschien wel achter wat die zijn. Je moet ook wel een beetje tussen de regels door lezen, al schrijft ze heel nauwkeurig.
Ze weeft motieven en thema’s heerlijk door elkaar, zodat er een stevig weefwerk ontstaat.
Soms lijkt het of de roman zich erg focust op de politieke en maatschappelijke situatie van Saoedi-Arabië. Hoe bizar die ook is, toch denk ik dat de lezer zich op Frances moet focussen. Zij is degene die dit alles ondergaat. Zij is geen onbeschreven blad, ze heeft haar eigen issues, in zichzelf als persoon en in haar huwelijk, en die worden in een extreme situatie als in een in ontwikkeling zijnde Islamitische natie alleen nog maar vergroot. Doordat zij niet vrij is zich te bewegen zoals ze wil, kan ze haar problemen niet uit de weg gaan: geen baan buitenshuis, geen echtgenoot die de kastanjes uit het vuur haalt, geen vrijheid om te winkelen waar je wilt, etc. De gevangenis buiten vergroot haar innerlijke gevangenis.
Hilary
Mantel (1952, Derbyshire) heeft inmiddels een uitpuilende prijzenkast. Twee
keer won ze de Man Booker Prize, voor Wolf Hall en Het boek Henry. Maar ook de
Walter Scott Prize, de Costa Boek Book of the Year, de Orange Prize, onder
andere. Met spanning wordt over de hele wereld uitgekeken naar het derde deel
over Cromwell, De spiegel en het licht, waarvan de Nederlandse editie naar
verwachting in 2018 bij Uitgeverij Atlas Contact zal verschijnen.
(Bron:
Bol.com)
Auteur: Hilary Mantel
Vertaald door: Harm Damsma, Niek Miedema
Categorie: Roman
Pagina's: 368
Uitgeverij: Atlas Contact
ISBN: 9789025449865
Verschenen: maart 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.