Beoordeling 4 sterren
Met dank aan Uitgeverij
Lemniscaat
"Een gelaagd verhaal terug in de
tijd"
Een paar maanden eerder is Johanne met haar moeder Kat en jongere
broertje Paulie verhuisd van Utrecht naar Warsum. Daar leert ze Henrico kennen
die in de snackbar van zijn ouders werkt.
"Ik ga nu gewoon
vertellen.
Vanaf het begin.
Ons begin.
Dat zijn jouw billen
in een vale spijkerbroek, de rand van je blauwgestreepte boxershorts, je
hoekige schouders onder een wit T-shirt waarop met rode letters CAFETARIA 'T
TREFPUNT staat, je zwarte haar dat krult in je nek. Je staat voorovergebogen
over de bak met frituurvet, haalt de zeef omhoog, controleert of de frieten al
een gouden kleur hebben.
Tot zover niets aan de
hand.
Dan draai je je om en
kijk je me aan.
Een smal gezicht
bedekt met bruine sproeten, hoge jukbeenderen, een lange neus die een beetje
scheef staat (ja, dat is echt zo), en ogen van het allermooiste turkoois.
Ik doe mijn best om
door te ademen, maar ik denk dat je zag dat ik schrok. Ja, toch?
Zeg het maar, zeg je.
Ik weet ineens niet
meer waar ik voor kwam. Die ogen"
Johanne wordt opgenomen in dezelfde vriendengroep en ze
brengen veel tijd met elkaar door. Helaas is ook de wat vreemde Dora steeds van
de partij, op dat moment het vriendinnetje van Henrico.
Paulie brengt veel tijd door bij de buurman die een fervent
imker is. Paulie is hiervan zo onder de indruk dat hij van de buurman ook een
bijenvolk krijgt waar hij zich op kan richten. De buurman is een wat norse man
die iets geheimzinnigs lijkt te verbergen.
Welk incident heeft Henrico getroffen?
Bijenvader is een bijzondere en gelaagde roman. De lezer
valt meteen binnen in het midden van het verhaal.
De plot heeft meerdere verhaallijnen die synchroon lopen, maar
ook de nodige flashbacks die de lezer langzaamaan duidelijk maken wat er is
gebeurd in die paar maanden dat Johanne met haar familie in Warsum is komen
wonen. De verhaallijnen zijn ingenieus tot één geheel gesmeed en komen aan het
eind mooi samen.
Verschillende vertelperspectieven wisselen elkaar af. De
ik-verteller gebruikt ook vaak het jij-perspectief wanneer ze zich via het
cassettebandje tot Henrico richt. Daarnaast vertelt een personale verteller
over de belevenissen van Paulie.
Een enkele keer kan een aanwijzing of verhaallijn verwarrend
overkomen en duikt het gevoel op dat er een foutje in de tijd en tekst is
geslopen. Dit komt echter weer goed wanneer je doorleest.
Heel consequent gebruikt de auteur de dingen die gewoon
waren in de tachtiger jaren, zoals de cassettebandjes (die krengen waar de
tapes soms van in het apparaat verstrikt raakten), de vrije opvoeding en ook
het gemis aan een aanwezige ouder.
Het boek is geschikt voor jongeren, maar het is tevens een
prachtig verhaal voor volwassenen.
Auteur: Esther Sprikkelman
Geschikt voor 15 - 18 jaar
Pagina's: 148
Uitgever: Lemniscaat B.V.
ISBN: 9789047708704
Verschenen: februari 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.