Terrorvloed; de zee spreekt
Dijken en duinen blijken niet hoog genoeg te zijn, of bezwijken gewoonweg door de druk van het opkomende water. De onheilstijding dat de zee zich met een kilometer per dag landinwaarts oprukt, is bewaarheid. Meijer geeft de zee de hoofdrol; dit benadrukt ze door middel van korte filosofisch bespiegelende cursiefjes die ingeleid worden door een stelling waarmee ze de zee een eigenschap toedicht. 'De zee als hoeder van gedachten', '... als dromenvanger', '... als poortwachter'
Niet iedereen is zich bewust van de dreiging. De minister van Infrastructuur en Waterstaat bevindt zich nog in de ontkenningsfase, maar ondertussen probeert een bekende landelijke warenhuisketen al een slaatje te slaan uit de onrust onder de bevolking, door allerlei hulpartikelen tegen exorbitante prijzen aan te bieden.
Wetenschappers houden zich aan de theorie dat de stijging van het waterpeil het gevolg is van een zeldzame stroming door het verschuiven van aardplaten. 'De Nederlandse kustlijn was in de geschiedenis vaker verschoven onder invloed van grote weersveranderingen', maar niemand kon zich herinneren dat er ooit geen eb was.
Meijer verwerkt recente actualiteiten in haar verhaal, zoals klimaatontkenners en milieuactivisten, de coronapandemie, de noodzaak van verduurzaming, en zinspeelt op een fietsende minister-president – 'Alleen samen kunnen we het water de baas' – die aan zijn vierde termijn bezig is en uit hoofde van zijn werk te maken heeft gehad met de tweede oliecrisis en de belastingdienst die op racistische gronden heeft gehandeld.
'”Als we nu beginnen over evacueren raakt iedereen in paniek.”“Als we nu niet beginnen over evacueren zijn we te laat.”'
Wanneer Meijers personages zich in een boot verschansen om op zoek te gaan naar overlevenden – en daarbij tegen gebouwen en kerktorens botsen – gaan de karakters psychologisch nergens de diepte in; ze blijven archetypen. Poëtische zinnen over existentiële thema's, het lucide taalgebruik en hilarische noten die haar verhaal doordesemen, maken echter veel goed. Er is zelfs nog ruimte voor een vleugje magisch realisme.
De duidelijke boodschap van Zee nu is het gevaar dat ons zorgvuldig drooggelegde landje loopt. En dat het ons allemaal aangaat!
--
Eerder verschenen in Boekenkrant
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.