Recensie door Marjon Nooij
Xander Uitgevers
Wanneer alles wat onmogelijk lijkt toch kan gebeuren
Met
zijn roman Anomalie won Hervé Le Tellier vorig jaar de prestigieuze Prix Goncourt. De
verwachtingen zijn dus hooggespannen. De auteur gooit lezer in het
diepe met een tiental hoofdstukken, waarin hij even zovele personages
van zeer diverse pluimage en verhaallijnen introduceert. Wat het
verband is tussen hen is blijft vooralsnog ongewis, maar de algemene
deler is dat de personages bij elkaar komen wanneer ze eind juni 2021
in dezelfde Boeing 787 van Air France met vluchtnummer 006 stappen
met New York als eindbestemming.
Het
toestel belandt in zwaar weer dat gepaard gaat met hagel en een
flinke turbulentie. Aan boord bevinden zich ruim tweehonderd levende
zielen en de luchtverkeersleiding sommeert de gezagvoerder om uit te
wijken naar een andere luchthaven. Na de landing worden het toestel
en alle inzittenden geïsoleerd in een hangar. Niemand begrijpt
waarom ze worden vastgehouden. De CIA, FBI en defensie zijn in
opperste staat van paraatheid gebracht. Protocol 42 – waarmee nog
niemand ooit te maken heeft gehad en dat in werking treedt bij
aangelegenheden 'met beperkte waarschijnlijkheid' – is onder het
stof vandaan gehaald. Dit is het moment waarop de titel van het boek
duidelijk wordt. Anomalie; een verschijnsel dat men niet kan
verklaren aan de hand van bestaande wetten.
Reden
van de paniek is dat het een soortgelijk toestel betreft als bij een
voorval van bijna vier maanden eerder. Op zich geen alarmerend
argument, ware het niet dat zowel passagiers als bemanning én de
beschadigingen door het front van hagelstenen identiek zijn aan die
van de vlucht van maart. Een onderzoek wordt opgestart, zowel
psychologisch als wetenschappelijk, waarbij een team psychologen
vraaggesprekken aangaat met alle personen, die met strikvragen worden
geconfronteerd om een zo duidelijk mogelijk antwoord te krijgen op de
vraag wat hun werkelijke identiteit is. Er lijkt sprake te zijn van
een miraculeuze verdubbeling.
Met
de verdubbeling als het centrale thema, haakt de auteur aan bij de
zogenaamde snaartheorie
die in de laatste decennia van de twintigste eeuw werd onderzocht.
Men kwam toen tot de slotsom dat er vier krachten bestaan, in plaats
van de twee – zwaartekracht en elektromagnetisme – die Albert
Einstein destijds kende en heeft beschreven in zijn algemene
relativiteitstheorie. Met deze snaartheorie hoopte men te kunnen
verklaren hoe het heelal in elkaar steekt. Op het wereldwijde web
zijn er legio sites te vinden met uitleg voor dummies.
Kwantummechanica, elektromagnetisme, zwarte gaten, zwaartekracht en
parallelle universa; de grote vraag blijft voorlopig hoeveel
dimensies er bestaan en of het al dan niet mogelijk is om de tijd te
kunnen terugdraaien.
'Veronderstel dat de ruimte zich kan dubbelvouwen zoals dit vel papier... Maar in een dimensie die voor ons niet toegankelijk is, die niet behoort tot de drie die wij kennen. Als ons heelal inderdaad wordt bepaald door de snaartheorie, dan is het een hyperruimte met tien, elf dimensies. In dat model is ieder elementair deeltje een snaartje, dat anders trilt dan de andere, in om zichzelf gerolde dimensies.'
De
inzittenden van vlucht 006 krijgen de kans om 'zichzelf' te ontmoeten
en wanneer ze oog in oog komen te staan met hun andere 'ik', zal het
voor iedereen een andere ervaring zijn. Zo weet één persoon
ongemerkt de hangar te ontvluchten om direct de confrontatie met
zichzelf aan te gaan. Hij probeert zichzelf zijn wachtwoorden te
ontfutselen. Een ander krijgt te maken met zijn eigen overlijden, een
kind krijgt twee identieke moeders en iemand kiest ervoor om als
tweeling verder door het leven te gaan.
Weer een ander blijkt zwanger te
zijn van haar geliefde, maar wie van hen tweeën hoort bij deze
geliefde?
Hoe kun je keuzes maken waarbij je zelf de grote verliezer bent? Hoe kun je omgaan met het feit dat je precies weet wanneer je zult overlijden aan een dodelijke ziekte? Wat doe je wanneer je oog in oog komt te staan met jezelf en er ineens dingen aan je eigen gedrag opvallen? Hoe ga je om met de wetenschap dat je zelfmoord hebt gepleegd? Waar overheerst de realiteit en waar komen er andere dimensies om de hoek kijken? Grote onderwerpen en dilemma's die existentiële vragen en zelfreflectie oproepen.
Hoe kun je keuzes maken waarbij je zelf de grote verliezer bent? Hoe kun je omgaan met het feit dat je precies weet wanneer je zult overlijden aan een dodelijke ziekte? Wat doe je wanneer je oog in oog komt te staan met jezelf en er ineens dingen aan je eigen gedrag opvallen? Hoe ga je om met de wetenschap dat je zelfmoord hebt gepleegd? Waar overheerst de realiteit en waar komen er andere dimensies om de hoek kijken? Grote onderwerpen en dilemma's die existentiële vragen en zelfreflectie oproepen.
En
passant wordt er aangestipt dat er zich in China eenzelfde situatie
heeft voorgedaan, maar dat het voorval daar door de autoriteiten
strikt buiten de actualiteiten wordt gehouden. Dit gegeven blijft bij
een constatering en wordt niet verder uitgewerkt.
De
auteur speelt met diverse literaire stijlen die hij heeft aangepast
aan de verschillende omstandigheden en personages. Waar het ene
hoofdstuk een onderdeel van een thriller zou kunnen zijn, ligt bij
een ander personage de nadruk meer op een psychologische roman of
heeft het kenmerken van wetenschappelijke en scifi literatuur.
Ook
het implementeren van humor is niet vergeten. Zo wordt de president
van Amerika neergezet als een karikatuur – hij 'vertoont een sterke
gelijkenis met een dikke tandbaars met een blonde pruik' –, mokkend
en zich simplistisch uitend. De auteur geeft ook Macron een rol in
het geheel, dus qua tijd is één en één twee.
Wie
misschien schrikt van de theoretische toevoeging van onder andere de
eerder vermelde snaartheorie, hoeft niet te schromen om deze roman
toch te lezen, daar het niet (expliciet) nodig is om deze
wetenschappelijke kennis te hebben om te genieten van het verhaal,
dat op meerdere niveaus is te lezen.
Een
kleine kanttekening is dat het concept en de personages die worden opgevoerd - in de
300 bladzijden die het boek telt - niet dieper worden uitgewerkt. Dit
is de keuze van de auteur en hij vond het blijkbaar voldoende, maar
het is een gemiste kans om nog meer diepgang te creëren en het
literaire genre 'psychologische roman' naar een hoger niveau te
tillen. Het verhaal heeft de potentie om enkele passages spannender neer te zetten. Dat het geen thriller is, is evident, er staat immers 'roman' op de cover, die daarentegen wel die indruk kan wekken. Dit verhaal laat de lezer op twee benen hinken, met het idee: heb ik belangrijke aanwijzingen gemist? Het nodigt echter uit tot herkauwen en is bij uitstek geschikt om over van gedachten te wisselen in een leesclub.
Desalniettemin
is Le Tellier erin geslaagd een boeiend verhaal met een origineel en
uiterst actueel plot
te scheppen, voorzien van vele verwijzingen naar de wereldliteratuur
en met een verbijsterend einde.
Titel:
Anomalie
Auteur:
Hervé Le Tellier
Vertaling:
Andreas Dijkzeul
Pagina's:
304
ISBN:
9789401615891
Uitgeverij
Xander
Verschenen:
november 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.