Godfried Nevels - Forever 27, The Infamous Club Of 27

Recensie door Roosje

Uitgeverij Aspekt

Forever young....

Wie wil dat nou niet? Altijd jong zijn? Maar toch niet als je voor je 30e jaar al in het graf ligt, toch?

Een prachtig boek van auteur Godfried Nevels over jonggestorven popidolen. Voorop de kaft prijken de portretten van Brian Jones, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison, Kurt Cobain en Amy Winehouse. Iconen van de populaire muziek - en nu ik dit schrijf voel ik me echt een oud suffie - wier dood ontzettend tot de verbeelding sprak, juist omdat ze zo populair waren en nog zo ontzettend jong: 27!

Dit boek is geen encyclopedie, dus volledigheid streeft dit boek niet na.

Barry Hay begint met een voorwoord; hij is inmiddels 70 is en hoort niet tot de groep van dode 27-ers, maar Paul McCartney en Mick Jagger leven per slot van rekening ook nog.

Het is opmerkelijk hoeveel muzikanten op hun 27e overlijden, maar er zijn eigenlijk net zo veel die dat doen voor en na hun 27e. Hier is ’27’ een symbolisch getal voor VEEL TE JONG.

Robert Johnson

Het eerste ‘lemma’ - geen echt lemma dus - gaat over Robert Johnson, een vreemde eend in deze contekst van jonge popartiesten, omdat hij leefde en stierf aan het begin van de eeuw. De toen populaire muziek was de blues en er waren weinig platen en radiostations; de verspreiding van de muziek ging veel langzamer. Maar ook hier spelen drugs en drank en vooral het mysterieuze omtrent zijn dood een belangrijke rol. Daar draait het  bij allemaal om: drank, drugs, verslaving, creativiteit, raadselen omtrent hun dood. In het geval van Kurt Cobain en Robert Johnson kan er sprake zijn van moord. Ik herinner me inderdaad de commotie rond de vermeende zelfmoord van Cobain; ik zag toentertijd een documentaire over hem en zijn vrouw Courtney Love, mogelijk degene die met zijn dood van doen had.

Kurt Cobain

Wat ook opvalt is dat velen aan het afkicken waren en of afgekickt waren en toen toch weer een dosis heroïne of drank of pillen namen en dat niet konden verdragen. Vaak is het heroïne, de drug van de muzikanten. Ik heb dat van dichtbij meegemaakt; een jongen die ik kende en die afgekickt was van de ecstacy (mdma) en speed (amfetamine) en toen het nog een keertje nam, te veel.

Clean zijn en dan niet meer tegen de hoeveelheid kunnen die zij gewend waren. Hoe verdrietig is dat? In die zin is afkicken gevaarlijk.

Jimi Hendrix

Het leven van een popartiest is heel moeilijk, dat wist ik natuurlijk al, dat weten we allemaal. Eerst moet je sappelen en je een rotje werken en hopen dat het wat wordt met je muziek. Dan ben je er en moet je dealen met de druk van de beroemdheid, het on-the-road-zijn, weg van huis en geliefden, presteren, je stage fright alsmaar overwinnen, nieuwe muziek maken, omgaan met fans en groupies, met je manager en hem vertrouwen, omgaan met je medemuzikanten en onenigheid over de te volgen muzikale route, omgaan met de roem die zo plotseling kwam en waar je niet in hebt kunnen groeien; een artistiek writer’s block. Veel creatieve mensen zijn psychisch ook erg kwetsbaar, lijden aan depressie, ocd, bipolariteit. Eigenlijk is het een wonder dat zo velen het nog wel overleven. Het is living on the edge.

Ik las dat Jimi Hendrix plannen zou hebben samen met Miles Davis muziek te gaan maken: dat is eeuwig zonde. Twee van mijn favoriete muzikanten.

Janis Joplin

Dit boek roept een dubbel gevoel bij me op; heerlijk is het te lezen over die artiesten, en hun muziek weer op te zoeken en te luisteren - ik heb geen abo op spotify, maar heb zelf een aardige verzameling en dan is er nog altijd you tube. Van Robert Johnson is weinig materiaal over, maar wel zijn een paar van zijn liedjes heel bekend geworden. En blues was bijna mijn ‘first love’ en ‘first love never dies’. Men zegt dat Johnson gitaar speelde alsof het er twee waren. Hij had een zevende snaar toegevoegd; hij was ongelooflijk vingervlug. Er waren ook muzikanten die op een twaalf-snarige gitaar speelden, zoals blueslegende Leadbelly - ook een van lang geleden, niet oud geworden maar wel ouder dan 27.

Amy Winehouse

Maar zo verdrietig is te lezen over hun strijd op leven en dood - want zo is het wel, natuurlijk - en hun verslavingen en hun teloorgang. Bij sommigen lijkt het wel of ze ongelooflijk zelfdestructief waren: Janis Joplin, Amy Winehouse. Het is voor vrouwelijke artiesten nog veel moeilijker zich staande te houden. Ik denk ook aan iemand als Billie Holiday, die wel ouder geworden is dan 27, maar voortdurend kampte met verslavingen, liefdesverdriet en foute mannen.

Het hoofdstuk dat gaat over numerologie - over het getal 27 - is een beetje een buitenbeentje, leuk voor mensen die dat interessant vinden. Binnen het bestek van dit boek had dat van mij niet gehoeven.

Brian Jones

Ook wat minder beroemde muzikanten komen aan bod. Net zulke blije en trieste verhalen.

De muziekbusiness is heftig, vijandig, verslindend, soms dodelijk, en vaak zijn ouders van de muzikanten dat ook.

Dit prachtig vormgegeven boek zie je door zijn afmeting - groot - en kleurrijke pagina’s niet makkelijk over het hoofd. Dat moet natuurlijk ook niet. Zo’n boek moet opvallen en een beetje meer mag dan best.

'Kun je nog zingen, zing dat mee' - ik durf niet te beweren dat dit de beste muziekvideo’s zijn -. Onder de fotos zijn de linken aanklikbaar.

Auteur

Jim Morrison

Op de webpagina staat het allemaal zo mooi bij elkaar; ik ga dat niet dunnetjes over doen. Lees en huiver:

'Na eerdere muziekboeken als Van moment naar muziek en Dutch in the USA verdiept auteur Godfried Nevels zich met Forever 27 in de fascinerende geschiedenis van de roemruchte Club van 27!'

Over het boek

'In 2019 is het precies 50 jaar geleden dat Brian Jones overleed en 25 jaar geleden dat Kurt Cobain zelfmoord pleegde. Twee muzikale legendes die samen met Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison en Amy Winehouse tot de meest iconische leden van de Club van 27 worden gerekend, de groep van legendarische muzikanten die op 27-jarige leeftijd zijn overleden.'

'In het boek Forever 27 gaat auteur Godfried Nevels in op het leven en het overlijden van tien leden van de Club van 27. Ook zijn in dit boek interviews te lezen met diverse mensen uit de muziekindustrie die dicht bij de leden van de Club van 27 hebben gestaan of daar sterk door zijn beïnvloed. Zo blikt Leon Hendrix terug op het leven van zijn broer Jimi, doet gitarist Marc Benno verslag van de laatste keer dat The Doors in de studio aan het werk waren en vertelt voormalig Nirvana-manager Danny Goldberg over zijn ervaringen met Kurt Cobain. Bijzondere, persoonlijke en openhartige interviews die ‘de mens achter de muzikant’ laten zien. Het voorwoord is geschreven door Barry Hay. Het boek verschijnt op 24 januari 2019.'

'Jimi wilde doorgaan. Hij was helemaal klaar met nummers als Foxy Lady en Purple Haze. Hij wilde zich verder ontwikkelen.' (Leon Hendrix over Jimi Hendrix)

'Janis was erg getalenteerd en wilde succesvol zijn, maar ze had moeite om met de roem om te gaan.' (Country Joe McDonald over Janis Joplin)

'Hoe briljant en hoe snel Brian ook was, het was nooit goed genoeg voor hem. Hij had de goedkeuring van anderen nodig. Hij had het applaus nodig om te overleven.' (Andrew Loog Oldham over Brian Jones).

Godfried Nevels over zichzelf - op dezelfde website -:

'Muziek, onderzoek, true crime en schrijven. Vier persoonlijke interesses die hebben geleid tot diverse gevarieerde publicaties van mijn hand. Ik ben altijd op zoek naar bijzondere verhalen en anekdotes die op papier moeten worden vastgelegd. Als gedegen onderzoeker weet ik zowel in de wereld van de misdaad als in de internationale muziekscene prima mijn weg te vinden. Vol inzet en passie geschreven probeer ik een zo breed mogelijk publiek te bereiken.'

(Bron: Persbericht - Boekpresentatie Forever 27)

Auteur: Godfried Nevels

Titel: Forever 27 - The Infamous Club Of 27

Aantal pagina's: 210 pagina's

Met illustraties

ISBN: 9789493001107

Uitgeverij Aspekt

Verschenen: januari 2019