Beoordeling 3 sterren
Uitgeverij Atlas Contact
'Sympathieke koeienverhalen'
De familie van Rosamund Young heeft al zo’n 50 jaar - zo bereken ik even snel - een boerderij met veel, deels ruig land dat ongeschikt is voor landbouw met koeien vooral en ook paarden, schapen, varkens en kippen. Ze zijn zelfvoorzienend en werken biologisch-ecologisch. Het verschil tussen de begrippen biologisch en ecologisch wordt alsmaar schimmiger. De dieren krijgen een individuele en persoonlijke behandeling, veelal homeopathische geneesmiddelen, en vooral veel persoonlijk aandacht.
Een heel sympathiek boek is dit. Dat zal iedereen beamen. Young vertelt achter elkaar door - hoofdstukken, daar doet ze niet aan, bewust niet, want de vertelling gaat gewoon door als Sheherazade met haar vertellingen. Young vertelt van ‘haar’ dieren, en dat zijn voornamelijk koeien. Er zijn ook fantastische foto’s bij.
Heerlijk verhalen, en iedereen die huisdieren heeft - want ik geloof dat er maar een gradueel verschil zit tussen je favoriete poes en een paar prachtige koeien - zal ze met smaak en instemming lezen. Ik zou zeggen: doe dat dan ook maar gewoon!
‘Koeien zijn individuen, net als schapen, varkens en kippen en, durf ik wel te beweren, alle levende wezens op aarde, hoe onopgemerkt, onbestudeerd of onbezongen ook. Ongetwijfeld zijn er maar weinigen die betwisten dat dit eveneens geldt voor katten, honden en paarden. De keren dat we een boerderijdier wegens ziekte, een ongeluk of het overlijden van de moeder dicht bij of in huis moesten verzorgen, gaf het steevast blijk van veel intelligentie, genegenheid of vermogen zich aan te passen aan een ongewone leefwijze. Misschien moet je gewoon meer tijd met een dier doorbrengen om daarachter te komen - en misschien geldt datzelfde ook wel voor mensen. [...] We kunnen er beter van uitgaan dat alle dieren beschikken over een grenzeloos vermogen een breed spectrum aan emoties te ervaren en die puur autonoom te beoordelen. Als de intelligentie van een koe volstaat om haar een geslaagde koe te laten zijn, wat zouden we dan nog meer van haar verlangen?’ (p. 16-17)
Een paar opmerkingen
Een paar opmerkingen wil ik maken. Ik lees nergens over de slacht van de koeien, terwijl ik begrijp dat er wel degelijk slachtkoeien bij zijn. Dat vind ik een gemis. Ik zou graag van Young vernemen hoe zij daartegenover staat, hoe zij dat ervaart. Je kunt bijna niet geloven dat zij daar onbekommerd over is. Natuurlijk moet ook de schoorsteen van een biologische boerderij roken, dat begrijp ik best.
Young is niet een heel meeslepend verteller. Haar lieve verhalen kabbelen een beetje voort door de weiden, over de heuvels en boven de heggen van Kite’s Nest Farm heen.
Ondanks haar nauwkeurige beschouwing maakt ze geen synthese van alles. Steeds moest ik wel even denken aan ‘onze’ Frans de Waal, de etoloog en primatoloogkenner, die er een levenswerk in heeft te benadrukken hoe intelligent dieren zijn. Young doet datzelfde, maar die intelligentie gaat niet over koeien in het algemeen, altijd over een koe in het bijzonder. Young is een boerin natuurlijk, geen wetenschapper.
Ik ken een biologisch zuivelbedrijf in mijn buurt. Daar sturen ze iedere dag in de zomerdag de meeste koeien naar buiten, maar dat gaat heel behoedzaam. ‘Onze’ koeien - en dat zijn andere rassen dan die van Young, dat is wellicht een groot verschil - hebben de onhebbelijkheid de poten te verstuiken in greppels, kuilen en konijnenholen. Anderzijds grazen er in onze uitwaarden ‘wilde’ koeien - die wel geoormerkt zijn, want ondanks hun ‘wildheid’ zijn het wettelijk wel ‘gehouden dieren’. Deze wilde koeien blijven het hele jaar buiten en leven een natuurlijker leven dan boerderijdieren. Ze vormen kuddes rond dominante vrouwtjes. Ik vermoed dat de koeien van Young ertussenin zitten qua leefgewoonten.
Een laatste opmerking: zijn koeien die niet op het land komen maar zich relatief vrij kunnen bewegen in een open stal met een zelfmelkende melkmachine* heel veel slechter af?
Haar eerste boek 'Het geheime leven van de koe' werd voor het eerst gepubliceerd in
2003 en er werden meer dan 10.000 exemplaren van verkocht. De auteur Alan
Bennett heeft de tekst herzien in zijn
dagelijkse column in de 'London
Het geheime leven van de koe
Auteur: Rosamund Young
Pagina's: 160
ISBN: 9789045035475
Uitgeverij Atlas Contact
Verschenen: oktober 2017
Uitgeverij Atlas Contact
De familie van Rosamund Young heeft al zo’n 50 jaar - zo bereken ik even snel - een boerderij met veel, deels ruig land dat ongeschikt is voor landbouw met koeien vooral en ook paarden, schapen, varkens en kippen. Ze zijn zelfvoorzienend en werken biologisch-ecologisch. Het verschil tussen de begrippen biologisch en ecologisch wordt alsmaar schimmiger. De dieren krijgen een individuele en persoonlijke behandeling, veelal homeopathische geneesmiddelen, en vooral veel persoonlijk aandacht.
Een heel sympathiek boek is dit. Dat zal iedereen beamen. Young vertelt achter elkaar door - hoofdstukken, daar doet ze niet aan, bewust niet, want de vertelling gaat gewoon door als Sheherazade met haar vertellingen. Young vertelt van ‘haar’ dieren, en dat zijn voornamelijk koeien. Er zijn ook fantastische foto’s bij.
Heerlijk verhalen, en iedereen die huisdieren heeft - want ik geloof dat er maar een gradueel verschil zit tussen je favoriete poes en een paar prachtige koeien - zal ze met smaak en instemming lezen. Ik zou zeggen: doe dat dan ook maar gewoon!
‘Koeien zijn individuen, net als schapen, varkens en kippen en, durf ik wel te beweren, alle levende wezens op aarde, hoe onopgemerkt, onbestudeerd of onbezongen ook. Ongetwijfeld zijn er maar weinigen die betwisten dat dit eveneens geldt voor katten, honden en paarden. De keren dat we een boerderijdier wegens ziekte, een ongeluk of het overlijden van de moeder dicht bij of in huis moesten verzorgen, gaf het steevast blijk van veel intelligentie, genegenheid of vermogen zich aan te passen aan een ongewone leefwijze. Misschien moet je gewoon meer tijd met een dier doorbrengen om daarachter te komen - en misschien geldt datzelfde ook wel voor mensen. [...] We kunnen er beter van uitgaan dat alle dieren beschikken over een grenzeloos vermogen een breed spectrum aan emoties te ervaren en die puur autonoom te beoordelen. Als de intelligentie van een koe volstaat om haar een geslaagde koe te laten zijn, wat zouden we dan nog meer van haar verlangen?’ (p. 16-17)
Een paar opmerkingen
Een paar opmerkingen wil ik maken. Ik lees nergens over de slacht van de koeien, terwijl ik begrijp dat er wel degelijk slachtkoeien bij zijn. Dat vind ik een gemis. Ik zou graag van Young vernemen hoe zij daartegenover staat, hoe zij dat ervaart. Je kunt bijna niet geloven dat zij daar onbekommerd over is. Natuurlijk moet ook de schoorsteen van een biologische boerderij roken, dat begrijp ik best.
Young is niet een heel meeslepend verteller. Haar lieve verhalen kabbelen een beetje voort door de weiden, over de heuvels en boven de heggen van Kite’s Nest Farm heen.
Ondanks haar nauwkeurige beschouwing maakt ze geen synthese van alles. Steeds moest ik wel even denken aan ‘onze’ Frans de Waal, de etoloog en primatoloogkenner, die er een levenswerk in heeft te benadrukken hoe intelligent dieren zijn. Young doet datzelfde, maar die intelligentie gaat niet over koeien in het algemeen, altijd over een koe in het bijzonder. Young is een boerin natuurlijk, geen wetenschapper.
Ik ken een biologisch zuivelbedrijf in mijn buurt. Daar sturen ze iedere dag in de zomerdag de meeste koeien naar buiten, maar dat gaat heel behoedzaam. ‘Onze’ koeien - en dat zijn andere rassen dan die van Young, dat is wellicht een groot verschil - hebben de onhebbelijkheid de poten te verstuiken in greppels, kuilen en konijnenholen. Anderzijds grazen er in onze uitwaarden ‘wilde’ koeien - die wel geoormerkt zijn, want ondanks hun ‘wildheid’ zijn het wettelijk wel ‘gehouden dieren’. Deze wilde koeien blijven het hele jaar buiten en leven een natuurlijker leven dan boerderijdieren. Ze vormen kuddes rond dominante vrouwtjes. Ik vermoed dat de koeien van Young ertussenin zitten qua leefgewoonten.
Een laatste opmerking: zijn koeien die niet op het land komen maar zich relatief vrij kunnen bewegen in een open stal met een zelfmelkende melkmachine* heel veel slechter af?
Alsmaar speelt mij door het hoofd: we
moeten met zijn allen gewoon echt veel minder vlees gaan eten! Alleen op die
manier kunnen koeien, varkens, kippen, paarden en andere slachtdieren een
beter leven krijgen. En dat is iets wat we allemaal graag willen, toch?
* Dat is een melkrobot. De
dieren zijn vrij het moment te kiezen om gemolken te worden. Als beloning
krijgen ze iets lekkers te eten. Het schijnt vrij goed te functioneren.
Auteur
Rosamund Young bezit met haar broer Richard
390 hectare in de 'North Cotswolds', waar ze zorgdragen voor organische productie
van rund- en lamsvlees van 100% gras-gevoederde dieren die geslacht en verkocht
worden in de Boerderijwinkel.
Haar eerste boek 'Het geheime leven van de koe' werd voor het eerst gepubliceerd in
2003 en er werden meer dan 10.000 exemplaren van verkocht. De auteur Alan
Bennett heeft de tekst herzien in zijn
dagelijkse column in de '
Haar tweede boek 'First buy a field' geeft een ludieke kijk op de problemen die je
tegen kunt komen wanneer je zelfvoorzienend bent.
Auteur: Rosamund Young
Pagina's: 160
ISBN: 9789045035475
Uitgeverij Atlas Contact
Verschenen: oktober 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust een reactie achter.
Dat wordt zeer op prijs gesteld en we willen graag weten wat je ervan vindt.